Genelde bu hattın otobüsüne binmezdi ama yorgunluğu baskın çıktı, bindi.

Epeydir beklemekten yorulmuştu durakta.

Üşümüş elleriyle, zar zor tuttuğu ücreti uzatıp arka tarafa doğru yürüdü.

Şoförün ; ' Arkalara doğru ilerleyen.' diye bağırmasına fırsat vermeden...

Tam kendine bir yer bulmuştu ki şoförün seslendiğini duydu;

'Bakarmısınız ablacığım, fazla para vermişsiniz.'

Eksik verdim , dalga geçiyor aklınca diye düşünerek ilerledi.

Ne kadar eksik verdiğini sordu.

Genç bir delikanlıydı otobüs şoförü.

'Yok abla, fazla vermişsiniz,' diye kibarca tekrarladı cümlesini.

'Kalsaydı üstü, eksik olmasın da .'

'Yok, olur mu ablacığım? Hak geçer.

Benim hakkım geçsin de, kimsenin bana geçmesin.Çünkü benden yana helaldir herkese.'

Alışık olmadığı bir üsluptu bu...

Şaşırarak aldı, para üstünü ve izlemeye başladı genç adamı.

Gelen yolculara , son derece samimi bir gülümsemeyle , 'İyi akşamlar, hoş geldiniz .' diyordu.

'Nasılsınız efendim?'

Yaşlı bir amca bindi otobüse.

Hemen arkaya dönerek seslendi ;

'Gençler, büyüklerimize yer verelim lütfen!'

Aaaaaaa! Ne tuhaf bir şofördü bu!

Güler yüzlü, efendi, ağırbaşlı, doğal ve üstelik genç bir insan...

Yüzde 99'u homurdanarak cevap veren , soru sorulmaya korkulan o kaba saba meslektaşlarına hiç benzemiyordu.

Dayanamadı, tekrar yanına gitti.

'Kardeşim yeni misin sen? Ya da bu işe yeni mi başladın?'

'Yok abla, ben hep bu hattayım.Çocuklugumdan beri bu işi yaparım.Baba mesleğimiz yani.

    Muhammet Ayık, 1986 doğumlu.

    Şekerpınar-Gebze hattında, 41 j 4141 plakalı otobüste şoförlük yapıyor.

    Otobüsüne binen yolculardan, güler yüzünü , tatlı dilini esirgemeyen bir insan kardeşimiz.

    Genç, yaşlı bir dolu arkadaş edinmiş aracına binenlerden.

    Büyüklerini sayıp, küçüklerini seviyor.

    Hani hep olumsuzu yazıyoruz ,  eleştiriyoruz ki belki düzelir diye ya...

    Bu sefer tam tersini yapayım dedim.

    Olması gereken insani vasıflara sahip olanı görünce, UFO görmüş köylü gibi       kalakalıyoruz.

    Yazalım ki bu güzel insanları, çoğalsın 

    insanlık.

    Belki biri tutar örnek alır, sonra bir             diğeri, bir diğeri...

    İnsan oluruz...