İki gün önce 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk bayramıydı. Oysa artık ne bir ulusun egemenliğinden bahsedebiliyoruz nede çocukların bayram ettiğinden. Sadece şiirler yazıyoruz yaşadıklarımız karşısında. Ve yazılar yazıyoruz tarihe bir not düşebilmek adına… Yine de kutlu olsun ulusun egemenliği ve mutlu olsun çocuklar.

*

Selpağın ki kendinden öte herkese

Suyun ki sana haramdır bir yudumu   

Yaşın ki çocuktur unutulmuştur bir köşede

Gözünde ki kaçamak bakış mahcupluğundur

**

Düşlerinde ‘’Ali ata bak’ ’mı yor şimdi

Yüreğinde ‘’Oya sütü iç’ ‘mi yor

‘’Abi’yle başlayıp ‘’Ne Olur’la biten yalvarası sözlerin

Alfabede karşılığını bulmuyor

Ve ‘’Ömer mısır yer’ken şimdi

Senin suratın da bir tokat patlıyor

 ***

Bu sokaklar ki asık suratlı bir yabancı

Hayat ki sana terazide adam tarttırıyor

Ve insanlar sırtını yasladığın spor arabanın kaç bastığına bakarken

Ne fen bilgisi

Ne Türkçe

Ne matematik

Hiçbir şey açıklayamıyor ellerinin sıcaklığını 

****

Bu kapı, bu duvar, okuldan kaçışının ardından bakıyor

Zillere basan çocuklarıyla yorgun gözlerinde nazlı bir uyku

Seni oyun oynamaya çağırıyor

Vuruyor soğuk,

Açılıyor göz,

Çekiliyor bere

Yaşadığın yoksulluk çanak çömlek patlatıyor

*****

Kırmızı başlıklı kız yem olurken tilkiye

Yaşlı gözlerinle bakma gökyüzüne

Döktüğün yaşlar senden değil

Kimsesizliğinden geliyor

Kaçma

Defol çekilen boyacı çocuk

 Arap kızı camdan bakmadı diye surat asma

Korkma sakın ıslanmaktan

Çünkü Yağmur yağmıyor

Şimdi tabiat ana,  evladına ağlıyor