Yaşamı anlamlı kılan, sevdiklerimizin yanı sıra dostlarımızla birlikte asgari mutluluk ve refaha erişmiş bir düzeyi yakalamaktır.

   Bu pek kolay değil. Ama, uğruna mücadele edilmesi gereken olgudur.

Düşünsenize, hesabını bilmediğiniz paranız, malınız ve mülkünüz var. Neye yarar ?

   Sağlığınız olmazsa, iki kişiyle sohbet edemiyorsanız, istediğinizi yiyip içermiyorsanız, nefes almakta zorluk çekiyorsanız gerisinin pek önemi kalmıyor. 

   Kendi penceremden baktığımda yaşamı anlamlı kılan bu noktaların dışında dayanışma duygusu ve kültürünün de çok önemli olduğunu görüyorum.

   İşte, bu duyguların tümünü yaşadığımız bir kardeşimi, dostumu ve de yoldaşımı bugün uğurlayacağız.

   O'nun adı Ömer Keskin, soyadı gibi keskin bir yaşamı olduğuna ben yakınen tanığımdır. Değerlerini paylaşan ama  duygularını pek paylaşma taraftarı olmayan, kararlı, nitelikli can bir dost ve yoldaşı yitirmenin derin üzüntüsü içindeyim. O nedenle, bugün başka bir konuyu yazamadım.

   Beni anlayışla karşılayacağınızı umuyorum. Yitirmişlik ve de yitirilmişlik duygusunu son iki yıldır çok yaşadım. Bu durum beni çok sarstı ama yapacak bir şey yok.

Ömer'i bugün yolculayacağız. Tıpkı daha önce onlarcasını, yakın zamanda da Mahir Baltacı ve Feyyaz Özen'i yolculadığımız gibi.

Aramızdan ayrılan, fiziki varlıklarıyla çok uzağımızda olsalar da kararlı duruşlarıyla daima yanımızda yaşayacak olan tüm dostlarımız ve yoldaşlarımıza selam olsun.

Ve, sen de ışıklar içinde uyu Ömer Keskin...