Seçim yenilgisi yaşadığı için düşünme kabiliyetini yitirmiş gibi davranan insanlara sıkça raslamak mümkün.

Bu yüzden hayat kendi mecrasında akıyor.

Bugün herşey kötü...

Ancak dün de kötüydü.

Çoğunluk halinden memnun gibi hareket ediyordu.

Demek ki, umut fakirin ekmeğidir.

Milyonlarca insan kırık dökük sonucu nereye varacağı bile belli olmayan koalisyona razı olmuştu.

Esas mesele bunca sorunu biriktiren iktidarla halkın gönüllü koalisyon kurması oldu.

Bu kadar derin bir sessizlik hayatın gerçekleri ile örtüşmüyor.

Yoksulluğu, işsizliği, hayat pahalılığını hiç kimse umursamıyor.

Aklıma gelen ilk soru insanlar geleceği tüketti bugün ile oyalanıyorlar.

Seçimler öncesi siyaset ve toplumda neler konuşuluyordu.

Terör, emekliye verilecek ücret artışı, asgari ücret gibi kalıcı olmayan konular.

Peki ya, şimdi ne konuşuyoruz, G-20 zirvesi, Suudi Kralı’nın bu zirveye kaç kişilik bir ekiple katılıyor olması hatta kimilerine göre 20 milyon dolara kiralanan lüks oteller...

Daha da önemlisi Obama nerede kalacak, Savaş gemisinde mi yoksa kendisine hazırlanan özel konutta mı?

Hiç kimse G-20 zırvasında ne konuşulacak, zirveye katılacak olan liderlerin ne için buluştuğunu merak bile edilmiyor.

Haberlere bakıyorum, birinci haber Yıldız Saray’ının Cumhurbaşkanı’nın kullanımına uygun hale getirilmesi için yapılan çalışmaları anlatılıyor.

İnsanları onca umutsuzluğa sürüklemeye kimsenin hakkı yok.

Muhalefet partilerine oy veren seçmen boynu bükük dolaşıyor.

Seçimi kaybettiniz anladık, Peki Suruç’da Ankara Garı’nın önünde ölen çocukların hesabını sormaktan sizi alıkoyan ne var?!

Bir boğucu karanlık sessizlik bu...

Daha Ankara Garında insanların kanı bile kurumadı.

Unuttunuz mu yoksa güncel çözüm önerileri bir yarar sağlamadığı gün gibi ortada.

Kabul edelim ki, ne yolsuzluk, ne ölümler seçmen tavrını değiştirmedi.

Yada tam tersine “çalıyorlar ama çalışıyorlar” söylemi toplumda kabul gördü.

Yeni bir cümle kurmanın zamanıdır artık.

Çok fazla zaman kaybetmek hiç kimseye yarar sağlamaz.