Ne güzel günler geldi ne de Nazım...Güzel günler ya şarkılarda ya da ütopyalarda kaldı...Günler karardıkça karardı...Güneş sanki inadına benim ülkemin çocuklarına küstü...

Dedem: Katıldığı savaşları...Şam' da 4 yıl esir kaldığını...Kurtuluş Savaşı'nı anlatır, üzülür, sevinir ve ağlardı...Biz çocuklar da dedemle birlikte üzülür, sevinir ve ağlardık...Dedem güzel günlere inanırdı...

Nenem:Dedemin karısı olmakla , vatana 6 aslan parçası vermekle övünürdü...Nenem güzel günlere inanırdı...

Babam ve annem bizleri okuttu...Güzel günler görsünler diye ...

Okuduk ...Okudukça ,aydınlandıkça sancılarımız arttı...Babam ve annem güzel günlere inanırdı...

Öğretmen olarak ,baba olarak, bu toplumun aydını ve insanı olarak çocuklara güzel günler gelecek dedim...Yalancı çıktım...

Ben de güzel günlere inanırdım...

Ama güzel günleri bu ülkenin meydanlarında astık ve öldürdük...

Beyinlere kul ol öğretisini kazıdığımız için aydın yürekli bireyler yerine,kula kul olmayı ve tabi olmayı özümseyen şaşkın ,çıkarcı insanlar yetiştirdik...

Bizim çocuklarımız yaşanan olayları , yalan ve çıkar üzerine kurulmuş yağmacı,yaşama hakkını çalan oligarşik düzenin tarihsel tanıklığını yapmaktadır...Bu tanıklık çocuklara dayatılan acımasız ve yarınımızı yok eden bir eylemdir...

Okuma hakları, yaşama hakları elinden alınan çocuklar yarının mutlu bireyleri nasıl olacaklardır...

Çocuklar büyükler adına sizden özür diliyorum...

Çocuklar siz yine de güzel günlere inanmaya devam edin..