15 Temmuz kanlı darbe kalkışması 14 yıllık devleti birlikte yöneten ittifakın kendi aralarında giriştikleri güç çatışmasının sonucuydu.

Bugün öyle anlıyoruz ki, aralarındaki mesele öyle MİT kriziyle falan başlamamış.

İttifak başından beri taraflar birbirine hiç güvenmemiş.

Devamlı birbirlerinin açıklarını kollamışlar ve elleri tetikte beklemişler.

İkili arasında ittifakı kontrol eden bir üçüncü güç olduğu gün gibi ortada.

Öyle ki, ikisini de ortak bir hedefe karşı birlikte hareket etmeye zorlayan bir “güç” varmış galiba!

Bu gücün koruma ve kollaması altında iktidar erki paylaşılmış.

Ancak bir türlü birbirlerini sevememişler.

Derinden hesaplaşmalar yapılmış, gün geldiğinde biri diğerini tasviye etmek için fırsat kollamış.

Bu yapının kendi içlerinden Fetullahçı grubu tereyağından kıl çeker gibi “temizleyip” yollarına devam etmeleri hayli zor.

Çünkü bu yapılar tırnakla et misali çoğu yerde birbirleriyle kenetlenmiş.

Birini  diğerinden ayırmak dişli kardeşlerin en somut örneğidir.

Şimdi gelelim fotoğrafın en büyüğüne;

Bütün bu yaşananların bir özeti olmalı.

Bunların içinde hangisi en önemlidir diye sorulsa hiç tereddütsüz aşağıdaki yanıt cuk diye oturur;

Siyasal islam ile demokrasi birarada olmaz!

Bunu islamcı bilinen liderler her fırsatta dile getirdi.

Bu tezi bütün Dünya’ya kanıtlamış oldular.

Çünkü bazı Avrupa ülkeleri başta olmak üzere AKP iktidarının Türkiye’de topallayan demokrasiye katkıda bulunacağı düşüncesi yaygındı.

Böylece başta bizim ülkemizde bulunan liberaller olmak üzere ısrarla savundular.

“Laik elitler” diye Cumhuriyet’i kuranlara her fırsatta hakaret etmekten geri kalmadılar.

Bütün islam Dünya’sına örnek oluşturacağına inanan o kadar çok kişi vardı ki, 2002’de AKP’nin iktidara gelmesinden sonra peş peşe imzalanan AB mütabakat sözleşmeleri karşısında şaşkınlık geçiren Avrupalı liderler şöyle diyordu;

“AKP Başta olmak üzere Recep Tayyip Erdoğan başımızı döndürüyor”

Bu sözler gelecek de çekilecek olan belgeseller için iyi birer metin olarak dikkatle saklanmalı.

Gerçekten de Türkiye demokrasisi ağır bir yara almıştır.

Ancak bu ağır yaranın birinci aşaması  darbe girişimiydi ikinci aşaması    ohal ile olduğu söylenebilir.