Mart ayından bu yana ülkede pandemi koşulları ile yaşamaya çalışıyoruz. Ama izlenen politika virüsten kurtuluşu değil, onu kalıcı bela haline getirişi sağlayacak gibi görünüyor.

Çünkü;

Halka dönüp "Mesafe, Maske, Temizlik" diyen anlayış, bunun sağlanma koşullarının en azından toplam nüfusun üçte ikisi açısından olanaksız olduğu gerçeğini görmezden geliyor.

Son günlerde;

Kocaeli Büyükşehir Belediye Başkanı Tahir Büyükarkın imzalı bilboard afişlerinde "TMM mı" ifadesi dikkat çekiyor.

Açılımı, 'temizlik, maske, mesafe'. İyi de, pandemiden korunmak için önerilen bu formül ailenin ekonomik durumuyla da birebir bağlantılı.

Düşünün, asgari ücretli birinin toplu taşıma ya da servis araçlarıyla işe gidip gelirken mesafeyi koruma olanağı yok ki.

Aynı kişinin 5 kişilik bir ailesi var ise o ailenin maske gideri maaşın üçte birine denk düşer.

Geriye temizlik kalıyor ki, o da ekonomiyle derinden bağlantıya sahip.

Bütün bunlar da gösteriyor ki, önerilen formülün sınıfsal bir temeli var. O formül, dar gelirli ve yoksullar için pek kalıcı ve gerçekçi değil.

Öyleyse ne olacak ?

Ne olabilir ki, halk kendi kaderine terk edilmenin bedelini her zaman olduğu gibi ağır biçimde ödeyecek.

Pandemide sınıfsallık derken, korunabilir şartlarda yaşamı sağlamanın temelinde ekonomik rahatlığın yattığı gerçeğini anlamak ve görmek gerek.

Hal böyleyken, hergün ve her saat iletişim kanalları aracılığıyla halka emir kipiyle "şunlara dikkat, bunları yapman türü dayatmalarda bulunmak ne kadar akılcı ya da kabul edilebilir, bunu siz okurların takdirine bırakıyorum.

Artık anlamalıyız ki, her türlü olayı fırsata çevirme yaklaşımı temel sağlık sorunlarını piyasanı bir yaklaşımla çözmeye çalıştığı için, ölen ölecek kalan sağlar ise bizim olacak.

Şanslı mısınız acaba ?