biz sevdalarımızı

sokakta bırakırken

aleni, çırılçıplak

köşe başlarında

sırtından vurulsun diye 

bırakmadık...

tohum tohum

çiçek çiçek

güneş güneş aydınlığı

karanlıklara vursun diye

bıraktık...

sokaklardan toplama,

beni 

ve

sevdamı...

toplama kamplarında

ova kekliklerine dönerim...

bırak beni...

ölüm kan kardeşim...

kayalıklarda öteyim...

ova kekliklerine inat

avcıların her kurşununda

yeniden doğayım...

tohum tohum

kanat kanat

güneş güneş

karanlıklara 

ben...

***

Ayrılıkların zamanı gelince yalnızlık ve acı, baharda azıya gelmez

kısrak gibi kapında kişnemeye başlar...Böyle anlarda elin varmaz,

direncin yetmez yaşamaya...

***

İnsanın çektiği acılar taşa değse,taş taşlığından utanıp dağılır,

toza vurur kendini...