Seçim öncesi atıp tutmak kolay.

Ne de olsa dilin kemiği yok.

Helede siyasetçiler için hiç sorun yok.

At atabildiğin kadar...!

Ver verebildiğin kadar...!

Hani güzel bir atasözü var “yalandan kim ölmüş” misali...

Bu seçimlerde bütün partiler çok büyük vaatlerde bulundu.

AKP’nin vaatleri o kadar çoktu ki, seçimin ertesi gün iktidara gelen Başbakan Davutoğlu’na gözler çevrildi.

Verdiği sözler konusunda merak edildi.

Ekonomistler yememiş içmemiş hemen maliyet hesaplarını çıkartmışlar!

Dur bakalım kardeşim kaçmıyoruz!

Sonuçta vatandaş Başbakan’ın söylediklerine inanmış gitmiş mührü ampule basmış...!

Şimdi saadete gelelim.

Başbakan’ın dediklerini yapabilmesi için fazladan 22 milyar liraya ihtiyaç var!

Bu para gökten zembille inmeyeceğine göre ya üretimi arttırmak lazım yada bir yerlerden para temin etmek gerekir.

Nereden bulunacak o kadar para?

Ben şahsen bu hesap kitap işinden pek anlamam.

Anlamış olsam, bu kadar yeni zenginlerin türediği yerde biz de üç beş kuruş nasiplenirdik!

Bu iş sohbetin latifesi olsun...

Herkes tercihlerine göre saf tutar.

Bizim öyle bir tercihimiz olsaydı bugün bu konuları yazmıyor ve konuşuyor olmazdık.

Ancak Başbakan daha ilk günden susmayı tercih etti.

Ekonomiden sorumlu Devlet Büyügümüz Ali Babacan pek fazla umut vermedi.

Şüpheli durumda olan diğer vaatlere şöyle bir göz atalım;

İş kuracak gençlere proje karşılığında 50 bin TL.

5 milyon gencin  sosyal güvenlik borçları silinecek.

Öğrenci bursları artacak.

İş kurmak isteyenlere 100 bin liraya kadar faizsiz kredi.

Yem ve gübreden vergi alınmayacak.

550 bin çalışan emeklinin destek prim kesintisi kaldırılacak.

En çok da bu benim işime yaradı.

Bağkur emeklisinin maaşına 100 TL seyyanen artış yapılacak.

Ben bu vaatlerin hepsini sevdim.

Dört gözle uygulanmasını bekliyorum.

Bu karar uygulanırsa emekli bile olmayı düşünürüm.