Sokakta insanlar zaman zaman yolumu çevirip, “Gazeteler neler yazıyor?” “Türkiye’de yaşam nasıl gidiyor?” diye sorular soruyorlar.

İki gün önceydi; meydanda biri orta yaşlı diğeri genç olan iki kişi, önümü çevirip “gel sana çay söyleyelim, biz seninle konuşmak istiyoruz” dediler.

Israr edince, onlarla bir kahveye gittik, halktan insanlar tarafından böyle ağırlanmak, tabi ki çok saygıdeğer bir şeydir.

Zaten zamanımın çoğu kahvelerde geçiyor. Aslında kahvelerde vakit geçirmeyi de seviyorum.

Bu alışkanlık, eski gurbetçiliğimden oluşmuş bir alışkanlıktır.

Kahveler kışın güzel olur.

Dışarda kar, tipi varken gidip, sobanın önüne oturup, dışarıyı seyretmek çok güzel….

Sohbete, genç arkadaş benim deliliğimle başladı.

“Senin için deli diyorlar, doğru mu? Sen gerçekten deli misin?”…

Sorulan soruya cevap vermek gerekir.

Hastalık derecesinde değil ama biraz deliyim. Birkaç tahtam eksik.

İnsanların çoğu kendini akıllıyım diye aldatıyorlar, aslında çoğu delidirler.

Arkadaşlar, insanlar soru sormadan, eleştiri yapmaktan korkuyorlar. Eleştiri kültürü bizde hiç gelişmedi.

Başta yönetenler olmak üzere halkımız eleştirilmeye tahammül edemiyor. Halkın sömürülmesinin, haksızlığa maruz kalmasının altında yatan asıl neden; eleştiri kültürünün olmamasıdır.

Suç işleyenler, baskı yapanlar, sömürenler kadar onların bu zulümlerini eleştirmeyenler de onlar kadar suçludurlar.

Özgürlük istiyorsak, insan gibi yaşamak istiyorsak bize hayatı zindan edenleri eleştireceğiz ve onlardan bunun hesabını soracağız.

Türkiye kötülüklerle kuşatılmış bir ülke…

Bağnazlıklar, görgüsüzlükler ve cahillik topluma egemen olmuş durumda. İnsanlarımızın çoğu işsizlik yüzünden çamura bulanmış durumda.

Bütün bunlar başımızdakileri eleştirmediğimiz, onların hukuksuzluklarına ve zalimliklerine karşı çıkmadığımız için geliyor.

Bazen küçük çıkarlarımızı ülkemizden, özgürlüklerden daha üstün tutuyoruz.

Yaşlı adam beni öyle dinliyordu ki, sık sık çaycıya “Bize çay getir” diyordu.

Muhabbetle çay da iyi gidiyor.

Konuşmam biter bitmez genç olan adam; “Sizce hayat nedir?” O böyle sorunca aklıma ünlü filozof Diyojen geldi.

Gerçi hayat göreceli ama hayat Diyojen’in, Büyük İskender’in sorusuna verdiği cevaptadır.

Diyojen halini, hatırını soran Büyük İskender’e “Gölge etme, başka ihsan istemem” demişti.

Aslında Diyojen, İskender’den daha mutlu yaşıyordu ve çok daha zengindi.

Çünkü kimseyi asıp, kesmiyor, savaşlar çıkarmıyor ve kimseye zulm yapmıyordu.

En önemlisi de Diyojen, her türlü haksızlığa, zulme ve insanlık dışılığa karşı çıkıyordu.

Diyojen dediğimiz filozof, gündüzün elinde fener sokaklarda adam arayan filozoftur.