Merhaba,

Ben Psikolog Tuğçe Nur Mutlu. 2020'de Aydın Adnan Menderes Üniversitesinden mezun oldum. Öğrencilik dönemimde Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Ruh ve Sinir Hastalıkları bölümünde staj yaptım. Kocaeli’ye döndüğümde stajıma Gebze Ram'da (Rehberlik ve Araştırma Merkezi) devam ettim ve sonrasında Yeni Dünya Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezinde çalışma hayatına başladım. Yazılarım daha çok çocuk ve aile bilgilendirmelerinden oluşacak olsa da gündemi belirleyen konuları da psikolojik bakış açısıyla sizlere aktarıyor olacağım. Bugün ilk köşe yazımı sizlerle paylaşıyorum.

ÇOCUKLARIMIZI CİNSEL İSTİSMARDAN NASIL KORUYABİLİRİZ?

     Son zamanlarda çok fazla çocuk istismarı haberi aldık ve almaya da devam ediyoruz. Büyük çoğunluğu Müslüman olan ve yüzyıllardır milli benliğini, kültürünü, örfünü ve adetini kaybetmemiş bu memlekette son 25 yılda ne değişti? Belki de hiçbir şey değişmedi, belki de vakalar artış göstermedi. Gelişmeyle birlikte sadece vakaları bildirme oranı arttı. Belki de bildirme oranının yanında vakalar da artmaya devam ediyor, bunu bilemiyoruz. Bildiğimiz şey çocuk cinsel istismarlarının nedenidir. Tek bir nedeni var o da; bu insanlar pedofililer ve  her geçen zaman çocuklarımıza zarar verme eğilimindeler. Peki bu noktada bize düşen sorumluluk nedir? Öncelikle çocuk cinsel istismarını tanımlayalım. Çocuk cinsel istismarı, çocuktan en az dört yaş büyük bireyin bu çocuğa cinsel uyarım veya tatmin amacıyla kullanması ve çocuğun psikososyal, cinsel, bedensel gelişimine bilerek veya bilmeyerek zarar verme durumudur.

      Çocuklarda intihar girişimi, okuldan kaçma, asosyal davranış bozuklukları, sinirlilik, dikkat eksikliği, alt ıslatma, okul başarısında azalma, uyku bozukluğu en önemli belirtilerdir. İstismara uğradığının farkında olan çocuklarda bunların yanında cinsel kimliğinden utanma da gözlenebilmektedir. Çocukların yaşadığı cinsel istismarı yüksek oranda bildirmedikleri bilinmektedir.

Çocuklar neler yaşadıklarından neden bahsetmezler?

• Kendilerine inanılmayacağını düşünebilirler.
• İstismarcının tehdidinden korkabilirler.
• Cinsel şiddet içeren davranışların yanlış olduğunu bilmeyebilirler.
• Arkadaşları tarafından dışlanmaktan korkabilirler.
• Büyükleriyle cinsel konuları konuşmaktan utanabilirler.
• Cinsellik ve/veya cinsel taciz/istismar hakkındaki bilgisizlikleri sebebiyle yapılanı kavrayamayabilirler, nasıl adlandırıp anlatacaklarını bilemezler, bocalarlar.
• Kendilerine yapılanı engellemeye çalışmadıklarından suçluluk duygusuna kapılıp sessizleşebilirler.
• Eğer istismar sırasında cinsel olarak uyarıldılar, zevk aldılar ise istismarcının yaptıklarının kendi rızaları ile gerçekleştiğine inanabilirler.

Çocuklarımıza nasıl bir cinsel eğitim vermeliyiz?

• Henüz bebekken altını kimsenin olmadığı yerde almalıyız ve maksimum iki farklı kişinin onu temizlemesine imkan vermeliyiz.
• Olabildiğince erken yaşta (2 yaş) onların da bazı “özel” vücut bölgeleri olduğunu ve bu bölgelerin adlarının ne olduğunu öğretmeliyiz.
• Özel bölgelerine kimlerin ne şartlarla nasıl dokunabileceğini anlatılmalı ve bu sınırları korumaları için onları yüreklendirmeliyiz.
• Çocuklara herhangi birisi onlara istemedikleri şekilde dokunduğunda veya onların kendilerine/başkalarına dokunması istenildiğinde “hayır” demeyi öğretmeliyiz.
• Onu istismar eden birisi olduğunda, korkmaması gerektiğini anlatıp kimlere söylemesi gerektiği konusunda bilgilendirmeliyiz.

Unutmayın, çocuğumuzun her zaman yanında olup onu koruyamayabiliriz ama verdiğimiz cinsel eğitim onu her zaman koruyacaktır...