Sevgili anneciğim bu gece yine aklıma düştün. Gece boyu seninle konuştum. Gün boyu da seni düşündüm. Bir geceden ne olur bütün gecelerim sana kurban olsun.

Sen benim için bir ömrünü heba ettin, binlerce gece uykusuz kaldın ama bir kez olsun ah vah etmedin. Gözümün nuru annem arkadaşım ve sevgili yoldaşım. Senin gözlerine yavrum, evladım demene öyle alışmıştım ki şimdi olmadığın için büyük bir hayal kırıklığı yaşıyorum. Kafam çok karışık, bir bulaşıkhane gibi agresif, öfkeli ve isyankar biri oldum bugünlerde. Sana öyle çok ihtiyacım var ki eskiden böyle bunaldığım geceleri kalkar Kur-an okur dualar ederdin. Bana şekerli su yapar içirirdin.

Sevgili anneciğim, ben seni hiç unutamadım ki, gözlerinin tezek dumanından yaşardığı ve yoksulluğuna ağladığın o zalim günler gözümün önünde bir anıt gibi duruyor.

Ben hep peynir ekmek mi yiyeceğiz, başkalarına ırgatlık mı edeceğiz, biz insan değil miyiz dediğimde sabırlı ol oğlum bu kara günler bir gün gelecek bitecek. Sende köyün zengin çocukları gibi et yiyip süt içeceksin, bal yiyeceksin, okuyacaksın, sende yeni yeni elbiseler giyeceksin derdi.

Sevgili anneciğim, sende bu ülkenin bir kadınısın bu ülkenin kadınlarının çoğu acılar içinde çile çekerek ölürler erkek egemen sistem tarafından insanlıklarından ve kadınlıklarından nefret ederler. Şimdi ben sana çıbanını deştiğim, yaralarını depreştirdiğim bir kadının isyankâr sözlerinden bahsedeceğim. Yoruldum hocam, yoruldum kadın olmaktan da anne olmaktan da yoruldum. İnsanlığımdan nefret eder hale getirildim. Saçlarımdan, kalçalarımdan, gözlerimden ve göğüslerimden yoruldum. Bu ülkenin kaba, hantal, vicdansız magandaları hayatı haram ettiler bana. Bir de en çok bazı erkeklerin bacaklarını sağa sola ayırıp oturmalarından nefret ettiğini söylemişti. Böyle oturan adamlara ben hiç dikkat etmemiştim. Sonradan baktım trende, otobüste, parkta her yerde böyle oturan ………..  var.

Anneciğim hani sen bana güzel günler gelecek sabırlı ol diyordun ya o günler mutlaka gelecekler ve ben gelip mezarının başında sana haber vereceğim. O günlerin daha çabuk olmasını engelleyen bu ülkenin aydınlarıdır. O kadar çok şey okuyup, yazıp, çiziyorlar, onca şey öğreniyorlar ve öğretiyorlar demokrasi, insan hakları özgürlük diyorlar ama büyük birçoğu bu söylediklerine kendileri bile inanmıyorlar ve yaşamıyorlar. Çoğu sıradan insanlar gibi tutucu, hala halkı uyutmaya çalışan bir kısmı var ki bunlar düşman başına.

İşte böyle anneciğim, bilirsin senin sağlığında oturup bu konuları konuşurduk. Ben bundan sonra bu ülkede önemli olabilecek her türlü sorunu gelip mezarın başında ben sana anlatacağım.

Şimdilik hoşça kal.