Bugünlerde yazı yazmak hem çok zor hem de çok gerekli.

Neyi yazacağıma nasıl yazacağıma sıkıntılı bir süreçten sonra zar zor karar veririm.

Çoğu kez yazıyı tamamlandıktan sonra konuyu ele alış biçimimi değerlendirdiğim için yeni baştan işe koyulurum.

Çoğu kez yazının tümünü çöpe atığım olur.

 Yeniden bambaşka bir yazı yazmaya başlarım.

 Yazı tamamlandıktan sonra üzerinde en az 5-6 kez gözden geçirir ona göre düzeltmeler yaparım.

 Hatalı bölümleri yeniden düzenler, bazı bölümleri çöpe atar veya                  kısaltırım.

Uzun sözün kısası okurların çoğu kez başlığına bakıp geçtiği kimi zaman bir kaç dakika da okuyup tamamladığı köşe yazısını yazmak hiç de kolay olmaz.

 Çoğu kez yazı yazmak küçük ayrıntılar üzerinde dikkatle özenle durmak gerekir.

Önceki gün yazmış olduğum yazının içeriğini İzmir’de ki terör saldırısından sonra değiştirmek istedim.

Böyle durumlarda bazen gelen giden misafirler olunca kafanda ki konular alt üst olur.

Konuyu tekrar toparlamak hayli zorlaşır.

Sosyal medyada ki küfür hakaret dolu ifadeleri gördükçe umutlar yerle bir olur. 

Sonra da böylesine kin ve nefret dolu sözler kullananlarla aynı topraklarda yaşamak ne denli sıkıntılı olduğunu görmek mümkün.

 Sonra da "Bu sözleri söyleyenler topluma böylesine kin ve nefret dolu söylemlerle seslenenler nasıl birlik beraberlik umudu verebilir.

Fakat ne yalan söyleyeyim bütün bu sözleri bir arada önce yazıp sonra da okuyunca dehşete kapılmamak imkansız.

Bu ülkenin insanı nasıl bu hale getirildi?

Gelinen acıklı durumun nasıl ve neresinden tutup düzeltmek lazım.

Bu sorunun cevabı oldukça zor!

Hiç kimse bulunduğu noktadan geri adım atmak istemiyor.

  Öfke paylaşımları hergün bizi birbirimizden biraz daha uzaklaştırıyor!