10 Ekim 2015 günü Ankara’da , 103 kişinin hayatını kaybettiği, 500 ün üzerinde kişinin yaralandığı, büyük bir    katliam gerçekleşti.

        Gebze Eğitim Sen olarak, bizde, eşitlik özgürlük ve barış için Ankara ya gittik. Ankara eylemi öncesi, çoğu arkadaşımız çok tedirgindi. 7 Haziran seçimleri sonrası, değişen politik iklim, Suruç katliamı, herkesi tedirgin etmişti. Gebze’den Eğitimciler dışında, farklı toplumsal kesimlerle birlikte, bir büyük araba ile yola çıktık yol boyunca, arabada hepimiz, bu mitingde  bir şey  olabileceği üzerine konuştuk bütün bu atmosferde yine de  insanlık için, Türkiye için, barış  olsun  diyerek, umudu büyütelim istedik.

       Ankara ya  indiğimizde şaşırmıştık, ortada polis yoktu bir arkadaşımız polis yokluğu üzerine, kesin bir halt olacak dedi. Hepimiz elimizi kolumuzu sallayarak, rahat bir şekilde Eğitim Sen kortejini aramaya başladık. Bazı arkadaşlarımız, sağ sola tuvalet için giderken, bazılarımızın elinde sabah çayımızı ve simitlerimiz vardı. Alanda herkes farklı şehirlerden arkadaşlarını arıyor, buluyor, sohbet ediyordu kortejler dizilmiş, yürüyüş başlamıştı. Saat 10’u 4 gece 1.patlama 20 saniye sonra ise 2.patlama oldu.

       Herkes sağa sola kaçışmaya başladı bir kısmımız ise patlamanın olduğu yere yöneldik Miting aracının üzerinden sakin olun ses bombası diye, anons  edilmeye başlandı. Bu durum insanları biraz olsun rahatlattı patlamanın olduğu yere gidenlere dikkat edin 3.cü bomba olabilir deniyordu patlamanın içinden gelen, arkadaşların üzerinde et parçaları vardı .Çok kötü çok kötü en az 60 kişi öldü diyorlardı olay yerine gittiğimde kafa derisi kalkmış insanlar, kopan kollar ve bacaklar gördüm. Her yer kan içindeydi, yere basamıyordu insan o sıra ortalarda olmayan polis, ortaya çıkmış bizi gazlamaya başlamıştı gaz bizim nefesimizi kesti, yaralıların halini düşünemiyorum. Etraftan, katiller  katiller  diye, bağıran insanlar vardı .

       Biz Gebze Eğim Senliler 5 dakika kadar telefonlarımızla birbirimize ulaşamadık telefonlar çalışmadı herkes Ambulans, diye bağırıyordu Ambulanslar yarım saat sonra geldi . Etrafta 4 tane büyük hastane ve o kadar çok, Özel hastane var olmasına rağmen ortada Ambulanslar yoktu .İnsanlar yaralıları pankartlarla, miting arabası ve taksilerle taşıdılar bizler hastaneler arasında mekik dokumaya başladık şu hastanede kan aranıyor dendiğinde oraya gidip kan vermek yaralara merhem olmak istedik Ankara’dan insanlar gelmeye başladı .Dayanışma büyüdü  Kimileri ellerinde simitler sular ağrı kesiciler ve benzeri geldiler, kimi Ankaralılarda direkt kan bankasının önüne gittiler . Bizler, Gebze Eğitim Sen olarak, bizimle gelen, Ziya Gül’ü orada yitirdiğimizi anladık ilk önce bize yaralı dendi yapacak bir şey yok siz gidebilirsiniz bizler buralarda ilgileniyoruz dendi yol boyunca o boş koltuk hepimiz için büyük acı oldu. Sonradan çocukluk arkadaşım Demir Yolcu gülen insan Ali Kitapcı’yıda yitirdiğimizi öğrendim.

       Patlama sonrası bir hafta anneciğim  anneciğim  diyerek uyandım, bizler  tanık olanlar orada yakınlarını yitirenler, yaralı ve sakat yaşamlarına devam edenler, hiçbir zaman bu katliamı unutmayacağız .Her halde Ulusal yas ilan eden, Türkiye’de ki yöneticilerde unutmayıp, bu olayın faillerini bulup, tam ve detaylı olarak ne olduğunu ortaya çıkaracaklardır. Bunu umut etmek istiyoruz.