Geri kalmış ülkelerde çok seslilik pek sevilmez.
Bunun nedeni ise biat kültürüne dayanır.
Güç sahipleri kendileri gibi düşünmeyen insanlara yaşam hakkı tanımaz.
Ya onlara benzeyeceksin, ya onlar gibi olacaksın ya da hiç olmayacaksın.
Bu durumu yaşayan insanlardan biriyim.
Gebze’de 30 yıldır gazetecilik serüvenim var.
En zor, en sıkıntılı dönemleri yaşadım.
Hiçbir meslektaşımı kıskanmadım.
Benden başarılı olanları alkışladım ve övdüm.
Benim kültürüm bunu gerektiriyor.
Bir yerde ne kadar çok ses varsa orada hayat kalitesi ve belirtisi yüksektir.
Eğer bu ülkede vicdanlar kararmamışsa haksızlıklar ve yanlışlıklar düzelecek.
O zaman o yanlış işleri karanlık dehlizlerde kotaranların söyleyecek sözü olacak mı acaba?
Bugünün şartlarında önemli bir mevki ve makamlarda tanıdık, hatırı sayılır dostları olanlar din adına, ahlak adına bir dizi yanlışlar yaptı.
Türkiye’de siyasal İslamcıların iktidara gelmesine karşı çıkanların önde gelen savlarından birisi ülkenin “Ortadoğu bataklığına” sürüklenmesi tehlikesiydi.
Kimilerince batı yanlısı elitlerin bir saplantısı olarak küçümsenen bu kaygı islam düşmanlığı ve cehalete dayanan oryantalist bir ehvam olarak eleştirildi.
Derken, siyasal İslamcılar iktidara geldi.
Korkulan oldu.
Türkiye Ortadoğu bataklığına sürüklendi.
Üstelik bataklığın kurumaması daha da derinleşmesi için ilgililer elinden geleni sürdürdü.
Şimdi iş işten geçtikten sonra gözler açıldı, kış uykusundan uyanıldı.
Bu ülkenin aydınları, yazar çizer, düşünür insanları bir yerden bir başka yerlere savruldu.
Olsun önemli değil.
Bu toplum ve bu ülke ağır bir sınavdan geçiyor.
Fırsatçılık yapıp kayadan bir parça koparmak isteyenler bilsinler ki rüzgar kayadan ancak toz koparır.
Kalemimizi kırmak isteyenler günü gelince utanacaklar.
Çünkü biz her dönem yapılan hukuksuzlukların karşısında olduk.
Birileri gibi hukuku evirip çevirip kişisel çıkarlarımız uğruna katletmedik.