Kemal Kılıçdaroğlu’nun başlatmış olduğu sessiz “adalet yürüyüşü” iktidar çevrelerinin sinirlerini altüst etmişe benziyor.
Ezberler bozuldu, yapılan açıklamalar karşılıksız kaldı.
Çünkü kullanılan uslup ve yöntem değişti.
Halbuki bu günlere gelinene kadar toplumun tüm kesimlerinden önemli uyarılar yapılmıştı.
Bugüne kadar neler yaşadığındığını sorgulamak fazla zaman almaz.
Eleştiriye tahamül edemeyen siyeset kurumu düşüncesini açıklayan herkesi sakıncalı buldu.
“Özgürlüklerin sınırı, diğer kişi özgürlüklerinin sınırında biter”örneği sıkça kullanılır.
Bu durum hatalıdır...
Sadece yasalarda kayıtlı olmayan özel durumlar için düşünülebilecek bir kıyaslamadır.
Özgürlüklerin sınırını sadece anayasalar ve yasalar belirler...
Diyelim bir ülkeyi yöneten özgürlük anlayışı dar, sınırı çok ince ise öksürmeyi bile kendi özgürlük alanına bir sataşma veya saldırı olarak görebilir.
OHAL ile başlayan süreç siyasetin ve toplumun özgürlük ve düşünce alanını oldukça daralttı.
Bu durum toplumun bir kesimini memnun etti, diğer kesimin özgürlük alanını sınırladı.
Bu durumdan çıkışın yolları her seferinde tıkandı.
Kılıçdaroğlu yeni bir dil ve çıkış yakaladı.
Bu ancak 2019’a yönelik genel bir program ve stratejinin parçası haline dönüşebilirse kalıcı olabilir.
Adalet yürüyüşü iktidar yürüyüşü ile bütünleşmeli!
Bu sürecin içi doldurulmalı.
Yürüyüş sadece Maltepe cezaevinde veya başka bir yerde yüzbinlerin buluşmasıyla biterse onca enerji, umut boşa savrulmuş olur.
Toplumun önüne yeni bir umut koyun...
Siz bu alanda ilerledikçe iktidar önünüze engeller çıkaracaktır.
Unutulmasın ki seçimlerde her türlü maniplasyonun önü açıldı.
Geçmişte buna ihtiyaç duymuyor olabilirlerdi.
Yeni dönem bunun habercisidir.
Yürümek demokratik bir haktır!
Bunu doğru ve haklı bir zemine oturtmak toplumsal muhalefetin öncelikleri arasında olmalıdır.