Bir Ramazan-ı Şerifi daha, bitirdik.
Su içmedik.
Yemek yemedik.
Sahurumuza kalktık.
İbadetimizi elimizden geldiğince yapmaya çalıştık.
Bu süreçte, hem bedenen hem zihnen arındık!
Özellikle bu ayda yayınlanan Ramazan programlarını da takip ettik.
Bilmediğimiz onlarca soruyu sorduk, bilgilendik!
Sittin senedir sorduğumuz sorulardı ama olsun.
İnsan hafızası unutuyor azizim.
Orucu bozan halleri...
Okumayan bir toplum olduğumuz için kolaya kaçıyoruz.
Zahiriyle ilgilenmek bizim toplumsal özelliğimiz.
Batıni ne demek çoğumuz bilmeyiz.
İslam dini, kaynağını sevgiden alan evrensel bir dindir.
Ve ibadetler de, insan-ı Kâmil olma yolundaki merdivenlerdir.
İslam felsefesinin, tasavvufi, inanç ve mantık örgüsü olduğunu
göz ardı ederiz hep.
Asıl amacın, günahlardan oluşan öz'ümüzü terbiye etmekten ibaret olduğunu...
Oysa ki Kur'an-ı Kerim,Bakara suresinin ilk ayetinde gözümüze soktuğu halde.
"İkra" diyerek...
Oku diyor yani, bilgilen.
İlim sahibi, aydın insan ol!
Dişlerimi fırçalarken su kaçarsa, unutup da bir şey yersem,oruç bozulur mu?
Sorularını sorma!
Öz'ünü tanı, eksikliklerini gör ve onları törpüle.
İnsanın en büyük düşmanı, kendisidir aslında.
Oruç, hem aç olanların halini anlamamızı , hem de vücudumuzu resetlememizi
sağlar.
Biz de ise etkisi tam aksi oluyor, hele hele iftara yakın zamanda çıkan onlarca
kavgaya, şiddete şahit oldum.
Oruç tutmayana yapılan saldırılara şahit oluyoruz ve hatta bizzat yapıyoruz.
Hoşgörü ve sonsuz sevgi diye bas bas bağıran İslam inancına mensubu iken,
tutmayanlara küfür edip, dövdük.
Ne için yaptığını sorunca, sözde Allah için dedik!
!!!!!!
Bunun adı zır cahillik.
İnancını tanımamak, okumamak...
Bu yazıyı yazdım, yazılan diğer onlarca yazılardan biri gibi.
Bir şey değişmeyecek olduğunu bile bile, bir umut kırıntısıyla.
Belki bir gün, belki okumamız gerektiğini, en büyük ibadetin okumak olduğunu,
aydınlanmazsak boşa kürek salladığımızı farkedebilme ihtimalini fark ederiz.
Temennim şu artık;
iyi insanlara çıksın, gittiğiniz bütün yollar...