Bu konuyu yazmaktan bıkmayacağım, usanmayacağım. Her istatistiki bilgi önüme geldiğinde yeniden yazacağım.

   Konu iş cinayetleri...

   Sermaye tercihlerine göre şekillendirilen devlet yapısı ve yönetsel irade, iş cinayetlerini önemsemez. Ve, "Bu işin fıtratında var" deyip geçer. O yüzden, affınıza da sığınarak bu konuyu yazmaktan bıkıp usanmak yok diyorum.

   Yeni bilgiler CHP İstanbul Milletvekili Sezgin Tanrıkulu'nun hazırladığı iş cinayetleri raporundan. O rapora göre, 10 ayda en az 1736 işçi yaşamını yitirdi. AKP iktidarları döneminde ise en az 25 bin 716 işçi, iş cinayetlerinde hayatını kaybetti.

   Rakama bakar mısınız ?

   Bunca emekçi yaşamını yitiriyor ama sorumluları halen bedel ödememek için her yolu deniyor.

   Ateş düştüğü yeri yakıyor da, o ateşi söndürmeye kimse niyetlenmiyor. Kaldı ki, ateşi yakanlar bir de karşısına geçip alevleri seyrediyor. Bu arada, yeni tip koronavirüs salgını sürecinde hayatını kaybeden işçi sayısı ise 325 oluyor. 

   Bir de iş hastalıkları var ki sormayın gitsin. O raporda bu başlık altındaki bilgiler de dikkatimi çekti. Çünkü, bu donem hemen tüm sağlik meslek örgütleri Covid-19'un meslek hastalığı sayılmasını istiyor.

   Bu konuda SGK verilerine dayatılan o raporda, "SGK'nın açıkladığı rakamlara

göre ise, 2014 yılında 494, 2015 yılında 510, 2016 yılında 597 işçi meslek hastalığına yakalanmıştır. 2016 yılında ise meslek hastalığına yakalanan 72 işçi ‘geçici iş göremezlik’ nedeniyle ayakta, 79 kişi ise yatarak tedavi görmüştür” deniliyor.

   İş cinayetleri ve iş (meslek) hastalıkları. Emekçinin başındaki en büyük belâlardandır. Ve sorun, on yıllardır çözül(e)mez. Çünkü, iktidarlar sermaye tercihlerine göre şekillenir.

   İş cinayetlerinde yaşamını yitirenlerin aileleri mi ?

   Onlara da kan parası teklif edilir...

   Buna düzen mi deniliyor ?