biz sevdalarımızı
sokakta bırakırken
aleni, çırılçıplak
köşe başlarında
sırtından vurulsun diye
bırakmadık...
tohum tohum
çiçek çiçek
güneş güneş aydınlığı
karanlıklara vursun diye
bıraktık...
sokaklardan toplama,
beni
ve
sevdamı...
toplama kamplarında
ova kekliklerine dönerim...
bırak beni...
ölüm kan kardeşim...
kayalıklarda öteyim...
ova kekliklerine inat
avcıların her kurşununda
yeniden doğayım...
tohum tohum
kanat kanat
güneş güneş
karanlıklara
ben...
***
Ayrılıkların zamanı gelince yalnızlık ve acı, baharda azıya gelmez
kısrak gibi kapında kişnemeye başlar...Böyle anlarda elin varmaz,
direncin yetmez yaşamaya...
***
İnsanın çektiği acılar taşa değse,taş taşlığından utanıp dağılır,
toza vurur kendini...