Öncelikle muhalefetsizlikten neyi kastettiğime açıklık getirmeliyim.
Bunun için de muhalefetin ne anlama geldiği konusu ile işe başlamak en doğrusu;
Muhalefet itiraz etmeyi iktidar ile aynı fikri paylaşmamayı, iktidarın yürüttüğü yanlış politikalara karşı olmayı gerektirir.
Ancak muhalefet sadece itiraz eden, aykırı tutumu olan değil aynı zamanda ne yapmak istediğini açık ve net olarak ortaya koyandır.
Eleştirmek, itiraz etmek muhalif davranış için vazgeçilmez başlangıç noktasıdır.
Dolayısıyla muhalefetsizlik muhalif olmanın şartlarını yerine getirilmediği bir durumu ifade etmektir.
Anlayacağınız hem eleştiriyi aynı zaman da alternatif sunmayı ve topluma yaşanan gerçekleri anlatmayı gerektirir.
Yerel ve genel iktidar konusunda muhalefetsizlik öyle bir durumda ki körler sağırlar birbirini ağırlar misali bir tabloyla karşı karşıyayız.
Sokağa çıkıyorsunuz pek çok insan yerel yönetimlerle ilgili bir dizi şikayet ve eleştiriler sıralıyor.
Hatta bazan öyle durumla karşı karşıya kalıyoruz ki, vatandaş siyasi partilerin, meslek odaların yapması gereken bilgilendirme görevinden bizi sorumlu tutuyor.
Sorun sadece alternatif program hazırlayan muhalefetin olmayışı veya yokluğu değil.
Aynı zamanda böylesi bir çalışma programını topluma taşıyacak “çalışkan” siyasi kadrolara önemle acilen ihtiyaç var.
Muhalefet partiler esas itibariyle toplumla güçlü kitlisel destek peşindeyseler güçlü ilişkiler kurar bu ilişkileri uzun süre canlı tutan ilişkilere ihtiyaç duyar.
Bugün görüyoruz ki, muhalefetin pek çok yönetim kadrosu iktidarın yanlışlarını görüyor ancak dile getirmiyor.
Bazıları ise beklenti içerisinde olduğu kanaati yaygın.
Dolayısıyla analiz bu noktaya kadar umutsuz!
Hatta karamsar niteliktedir.
Esasında en başından ifade etmeye çalıştığım gibi yerel ve genel iktidarların değişim koşulları şu anda mevcuttur.
Fakat muhalif siyasi partilerin gündelik siyasetin sınırlarını aşması alternatif söylemlerle toplumun önüne çıkmalı.
Şu an için hiç bir muhalefet partisinde yeterli ve kucaklayıcı muhaliflik görünmüyor.
Herkes halinden memnun “bana dokunmayan bin yaşasın” gibi izlenimi var.