Bir varmış bir yokmuş, ülkenin birinde yaşayan adam varmış.
Güllük gülistanlık yaşarken, birden hayatı tepetaklak gitmeye başlamış.
Önce çaresiz hissetmiş kendini, ne yapacağını bilememiş.
Bu sıkıntılarımdan nasıl eder de kurtulurum derken aklına bir fikir gelmiş.
"Ulen, ben bu dertlerimi en iyisi şöyle sağlam bir sandığa kilitleyip, denize atayım.
Ebediyen kurtulur, mutlu mesut yaşar giderim." demiş.
Aramış taramış, kendi evinde uygun bir sandık bulamamış.
Düşmüş yollara...
O sandık senin,bu sandık senin diye yıllarca bulduğu bütün sandıkların içine bakmış fakat
hiçbiri istediği gibi olmadığı için, hep sükût-u hâyâle uğramış.
Derken birgün yolda yürürken, diğerlerine hiç benzemeyen, cafcaflı bir sandığa rastlamış.
"İşte aradığımı buldum, bu bütün dertlerimi, mutsuzluklarımı alacak kadar sağlam ve büyük görünüyor." diyerek sandığı alıp evine götürmüş.
Meğer bu sandık sihirli değil miymiş.
Kapağını açınca, içinden bir dev çıkmış. Ne istediğini sormuş:
"Yıllardır uğraşmama rağmen bu dertlerimden kurtulamadım.En sonunda hepsini sandığa kilitleyip,yok etmeye karar verdim.Şimdi izin verirsen bunu yapacağım." demiş.
"Çok iyi düşünmüşsün." diyerek sözlerine devam etmiş dev.
"Ancak bir şartla izin veririm, sıkıntılarından kurtarmam için önce bütün güvenini ve umutlarını atmalısın sandığa. Onlarla güçlenirsem, dertlerine daha iyi sahip çıkarım, sen de gamsız tasasız yaşar gidersin."
Bizim vatandaşın aklına yatmış bu fikir ve bütün güvenini ve umutlarını sandığın içine doldurmuş.
Ama tıka basa dolan sandıkta hiç yer kalmamış...
"Merak etme, şimdi ben bunları biraz hazmedip, bastırmak için uyumaya gidiyorum. Böylece senin dertlerine de yer açılır. Sen bekle burada." diyerek gözden kaybolmuş...
Gidiş o gidiş...
Bizim gariban vatandaş ise ha bugün, ha yarın gelecek diye bekleyip dururmuş hâlâ...
Görenlere inanmayıp, gittim ben de baktım.
Vallahi doğru....
Öylece duruyor duvar gibi...
İnanmazsanız,
Aynaya bakın...
Sizde göreceksiniz.
Umutlu yarınlara efendim.