Pazar günü bir kez daha canımızı yaktılar.
Öncelikle sınavdan çıkmış öğrencileri hedef aldılar.
Evine, eşine, dostuna ulaşmak için otobüs durağında, metroda bekleyen masum insanları katlettiler.
Artık kimin ne için öldürdüğünün hiç bir önemi yok.
Çünkü, biz insanlarımızı koruyamıyoruz.
Hangi aşağılık örgüt, hangi canavar ruh bunu planladı ve gerçekleştirdi.
Önemli olan böyle saldırıların ardından hep birlikte ayağa kalkmaktır.
Gür bir ses ile “teröre yenilmeyeceğiz” diye haykırmaktır.
Artık onlara yenilmeyeceğimizi, onlardan korkmayacağımızın zamanı geldi ve geçiyor bile.
İstiyorlar ki, korku içinde yaşayalım, yaşam tarzımızı değiştirelim.
Hangi aşağılık hesapları yaparlarsa yapsınlar böyle günlerde net ifadeler kullanmak gerekir.
Eğer suçlu arayacaksak suçlu bellidir!
Bir arabaya bombaları yükleyip, masum insanların orta yerinde patlatanlardan başkası değildir.
Onların kim olduklarını, arkalarında kimlerin olduğunu kısa sürede öğrendik.
Birileri bize toplu ölümleri galiba kanıksatmaya çalışıyor.
Asla bunu kabul etmeyelim.
Tepkimizi bir biçimde gösterelim.
Terör ile yaşamayı bize tavsiye edenlere bir çift sözüm var;
Dünya’nın hiç bir yerinde bir gazeteciden “terörle” yaşamaya alışın çağrısı duydunuz mu?
Böyle bir çağrıyı asla kabul etmeyin ve etmeyeceğiz.
Bu çağrıyı yapanları da nefretle kınayalım.
Bu ülke insanı birinci sınıf demokrasiye layıktır.
“Terör nereden gelirse gelsin insanlık suçudur”
Unutmayın terörün iyisi kötüsü yoktur.
Dinimiz, dilimiz, rengimiz, inancımız ne olursa olsun teröre karşı tek yumruk olmalıyız.
Eğer bunu başaramazsak hep birlikte kaybederiz.
Ankara’da bir pazar akşamı kaybettiğimiz 37 insanımızı yine koruyamadık.
Hiç kimse çıkıp gerekçe veya mazeret üretmesin.
Her kaybettiğimiz insanımızın ardından aynı bildik sözler duyduk.
Bu sözlerin hiç bir karşılığı yoktur.
Eğer olmuş olsaydı ilk patlayan bombadan sonra ikinci bomba patlamazdı.
Susmaya devam edersek bir sonraki otobüs de sen veya en çok sevdiğin biri olabilir.
Susma sustukça sıra sana veya bana gelecek!