Ölümle sonuçlanan iş kazaları haberlerinin neredeyse tamamı şu klasik cümle ile biter. ‘’Olayla ilgili soruşturma başlatıldı.’’ Bir iş cinayeti olmuştur ve mutlaka bir soruşturma başlatılacaktır düşüncesi genellikle haber sonlarına egemendir. Bu okurun vicdanı da rahatlatan bir durumdur. ‘’Evet bir kayıp meydana gelmiştir fakat soruşturma başlatılmıştır ve tüm sorumlu kişiler hak ettikleri cezaları alacaktır’’ algısı işler.
Fakat başlatılan olayla ilgili soruşturmanın sonuçlarını basın genellikle takip etmez. Büyük toplumsal tepkiye neden olmuş yahut ulusal basına yansımış iş cinayetleri soruşturmalarının dava sonuçları az da olsa basınla paylaşılsa da, yerelde gerçekleşen bir iş cinayeti soruşturmanın nasıl sonuçlandığı kamuoyu tarafından bilinmez, bu davalar uzun sürdüğü için de yerel basın tarafından takip edilmez.
İkinci ve en önemli sorunlardan biri ise şudur. Bazı tarih aralıklarında gazete sayfalarında iş cinayetleriyle ilgili istatiksel haberler yer alır. Bu gibi haberlerde kaç kişinin iş cinayetlerinde yaşamını yitirdiği, ölümlerin hangi illerde gerçekleştiği ya da hangi iş kollarında meydana geldiği bilgilerine yer verilir. Bu elbet ki gerekli olan bir haberciliktir. Fakat iş cinayetleri yalnızca rakamsal verilerden de ibaret değildir.
Her ölüm geriye onlarca acı, kahır ve yarım yaşanmışlıklar bırakır. Gözü yaşlı anne ve babalar, hayatının belki de en büyük acısını yaşayan eşler ve büyük travmalarla büyüyen çocuklar bırakır.
Örneğin Nuh Çimento fabrikasında taşeron olarak çalışan Yunus Temel isimli genç, vincin altında kalarak yaşamını yitirdiğinde henüz 19 yaşındaydı. Geriye yaşanmamış onlarca yıl bıraktı. TOKİ'ye bağlı konutlarda 3. kattan düşerek yaşamını yitiren Tugay Yurdakul ise henüz 25 yaşındaydı. İnsan ömrünün en güzel yaşlarıydı.
Forklifte yüklü malzemelerin üzerine devrilmesi sonucu hayatını kaybeden Kemal Baş Evliydi. Kolunu sac bükme makinesine kaptırarak hayatını kaybeden Murat Karter'in dört çocuğu vardı. Darıca da altyapı çalışması için açılan kanalda çalışan Hasan Sekman göçük sonucu toprak yığının altında kalarak yaşamını yitirdi. Sekman ailesinin geçimini sağlayan tek kişiydi.
Ayab Khan adlı 23 yaşındaki Afganistanlı işçi mangal kömürü deposunda çıkan yangında yanarak yaşamını yitirdi. Güzel bir gelecek hayali için ülkesinden ayrılan bir göçmen sığındığı ülkede işçiyken yanarak can verdi.
Bu yüzden iş cinayetleri sadece rakamsal verilerden ibaret değildir diyorum. Gelecek hafta çözüm önerilerimle bu yazı dizisini sonlandırmış olacağım.