Hayatın anlamı konusu çok kapsamlı felsefi bir konu. Konu hakkında fikirlerine baş vurduğum insanlar toplumun uç noktalarında olan sıra dışı kimseler, bu insanlardan biri genç kızlığı döneminde bir insan o zamanın tecavüzüne uğramış aradan yıllar geçmesine rağmen bu travmayı unutamamış seks işçiliği yapan bir hanım bu hanımı bir park da uyurken bulduk x geceyi o park da geçirmişti iki hanım arkadaş onu uyandırdılar hemen uyandı şaşkınlık içinde, sizde kimsiniz? Dedi. Hanımlar kendilerini tanıttılar benim kişi tavşan uykusu sabaha kadar uyumuşum gece korkumdan uyuyamadım dedi. Akşamdan kalma makyaj erimiş
Yüzünün her yanını sarmıştı hanımlar yüzünün sildi temizledirler. Bitkin ve çok sıkıntılıydı üşümüştü de takma kirpiklerini çıkardı protez tırnaklarının da çoğu kırılmıştı samimiyetimiz, onu biraz kendine getirmişti sohbetimiz arasında ona sizin için hayatın bir anlamı var mı? Varsa nedir dedim. İnceden gülerek var tabi durumuma bakıp aldanma benim beni anlamlı hale getiren en önemli şey eğitimdir. Ben eğitimsiz yoksul bir ailenin altıncı çocuğuyum cahil ve kötü niyetli bazı komşularımızın yüzünden düştüm bu dikenli, kokuşmuş hayatın içine onu daha fazla konuşturup yormak istemedim spora gelmiş o iki hanım onun hastaneye götürdüler.
Kimileri hayatın anlamını ailede, kimileri bol parada, kimileri ise mevki, makamda, şan şöhrette bulur. Ama ben biliyorum zenginliğin gücü, makamı anlam sananlar hep yanılmışlardır bu konuda fikrini aldığım insanlardan biri de hayatını çöp toplayarak kazanan bir emek işçidir benim için hayatın anlamı sevgi barış ve kardeşliktir dedi. İlk sözleri bunlar oldu fikirlerimi açıkça söyleyemiyorsam, düşüncelerimi özgürce gerçekleştiremiyorsam hayatın ne anlamı olabilir ne yalan söyleyeyim çöpçü arkadaşın benim hayatımı anlamlı kılan şey çöplerdeki para edebiyle çok değerli şeyler diyeceğini düşünmüştüm
Ha unutmadan söyleyeyim sözünü ettiğim parkta karşılaştığım kadın hayata bıraktığı yerden yeniden başlayacağına söz verdi onu bu fikre ikna etmek zor oldu, kolay değil çok büyük travma yaşamış böylesi travmaları yenmek zordur yaşamak hatırlamaktır demiş “Ülkü Tamer”. Varın siz düşünün bu konu kapsamlı aynı zamanda da göreceli böyle yazılar kolektif olursa çok daha iyi olur konuya ilişkin bir öğretmen dostumun fikri benim içinde sevgi olmayan ve sevgi ile yapılmayan hiçbir iş insana mutluluk ve huzur vermez. Sevgisiz yetişen insanlar hayata tutunamazlar toplumu değiştirip dönüştüren sevgi temeli üzerine bina edilmiş eğitimdir. Mutfakta yazıyı yazarken eşimde akşam yemeği hazırlıkları yapıyordu bu soruyu eşime sordum düşün, düşündü bende aklımdan hayatın anlamı benim için sensin diyecek düşünüyordum demedi tabi. “Benim için hayatın anlamı yapacağım yemeğin katkı maddeleri et, yağ, un, peynirdir”. Doğal gazı ödemememizdir benim ekşidiğimi görünce çocuklarım ve torunlarımdır dedi. Tabi ki hayatı anlamlı kılar faktörlerden biriside ekonomi işi, evi barkı olmayan hiçbir kimsenin hayatı da anlamlı olamaz ben bu soruyu Beşiktaş da – Etilerde ve Kadı köyde yaşayanlardan birilerine sormuş olsaydım alacağım cevaplar da farklı olacaktı sonuç da hayatlarımızın anlamlı olup olmaması biz insanların elinde filozof sofokle’nin şu uyarmalarını dikkate alırsa da sakalınız beyazlıyorsa neden beyazlıyor diye şüphelenin yada ayağınız ağrıyorsa yine şüphelenin diyor. Sevgili dostlar hayatlarınız anlamlı değilse nedendir diye düşünün ve şüphelenin.