Kimi şairler bedenen aramızdan ayrılsalar da geriye bıraktıkları eserleriyle yaşamaya devam ederler. Hasan Hüseyin Korkmazgil de onlardan biridir. Onun şiirleri geçmişte yazılıp tükenen değil, bugün de kendini var eden bir değerdir.
Hasan Hüseyin’in şiirleri, kelimelerin yetersiz kaldığı zamanlarda yardıma koşar. Toplumların bunaldığı, sıkıştığı dönemlerde yardıma koşar. Halkın bir çözüm aradığı, kurtuluş için çırpındığı zamanlarda yardıma koşar. Onun şiirleri bir dost elidir ve böyle zamanlarda yardıma yetişir.
Yakın tarihin en haklı halk hareketlerinden biri Haziran Direnişi’ydi. Karanlık yüzler, suretlerine benzetmek isterlerken yeryüzünü, kibirlerinin şiddeti günbegün artarken ve en taze çiçeklerimiz topraklarından sökülüp kurutulurken; sokakları, duvarları, sloganları süsleyen en güzel sözler, Hasan Hüseyin’in “Ağaç görmüş, yakmışlar / Kanat görmüş, kırmışlar / Şimdi de düşmüşler insan izine / Nerede insan, nerede ışık, vurmuşlar” şiiriydi. Hepimiz onu gördük; Hasan Hüseyin de şiiriyle Haziran Direnişi’ndeydi.
IŞİD saldırılarının gerçekleştiği, yüzlerce insanımızın katledildiği ülkemizde yazılan bildirilerde, asılan afişlerde, yapılan basın açıklamalarında ya da taşınan pankartlarda Hasan Hüseyin’in “Ne de çok özlemişiz gökyüzüne kansız bakmayı” şiiri yazıyordu. Yahut Ankara ayazında direnen Tekel, fabrika kapısında mücadele veren Flormar işçileri şairin “Bıçak kemikte” şiirini okuyor, bu şiirden en zor zamanlarda güç almaya çalışıyordu.
***
Lise yıllarında tanıştı dünya klasikleriyle Hasan Hüseyin. Şiir yazmaya da bu yıllarda başladı. Algısı, hayata bakışı ve yaşamı bu dönemde serpilip gelişti. Şiirleri dergilerde yayımlandıkça sevindi. Sevindikçe sıkı sıkıya sarıldı. Yol bildi, dost eyledi.
Hasan Hüseyin’in yaşamıyla sanatı arasında hep güçlü bir bağ oldu. Hasan Hüseyin mutluluğu, barışı, emeğin hakkını, insanlığın kurtuluşunu yalnızca şiirlerinde yazmadı, aynı zamanda öyle bir ülke ve dünya için mücadele etti. Yani şair, yaşadığı gibi yazdı, yazdığı gibi de yaşadı. Onu özel kılan değerlerden biri de buydu.
Kimi şairler, yaşadıkları dönemde hak ettikleri ilgiyi ne yazık ki göremezler ve ölümleriyle birlikte unutulup giderler. Fakat Hasan Hüseyin, yaşadığı yıllarda da değerliydi ve öldükten sonra da unutulmazlar arasında yer edindi.
Hasan Hüseyin, 26 Şubat 1984 tarihinde aramızdan bedenen ayrılana kadar şiirlerinde verdiği sözü yerine getirdi. Ve soluğu yettiğince “acılara tutunanların” türküsünü söyledi.