Her zaman yaşamın kendisinin en iyi öğretmen olduğunu düşündüm.
Eğer kişi yaşananlardan doğru ders çıkartabiliyorsa hayat onun için en büyük öğretidir.
Ancak hayat iyi olduğu kadar yeri gelince zalim öğretmen olabiliyor.
Gün gelir insan en zor olanla sınava tabi tutulur.
Ne kadar güçlü olduğunuz, alacağınız tutum, yapacağınız tercihle kendini gösterir.
Çünkü adaletsizlik ve hukuksuzluk da mağdur edilenin kim olduğuna bakmadan nerede ve nasıl durduğumuz yaşamdaki yerimizi belirler.
Yaşanılan süreç hiç de kolay bir sınav değil.
İnsanların hak ve özgürlüklerini, ne düşündüklerine bakmaksızın savunmak çok önemlidir.
Burada şöyle bir ifadeyi kullanmak yanlış olmaz.
‘Cemaate rağmen’ denilmesini haklı gerekçelere dayandıranlar var.
Yakın geçmişte iktidar ortağı iken pek çok insana haksız yere tuzak kuruldu.
Haksız ve hukuksuzluğa destek verenler oldu.
Ben ve benim gibi düşünen insanlar o dönemde de yapılan haksızlığın karşısında durduk.
Hiç unutmuyorum bir kısım insan ‘ bu işlerde taraf olma güçlüden yana ol, yoksa başına iş alırsın’ ikazında bulundu.
Bir kaç yıl önce gazetecilik mesleğini yapanlar için bunlar ‘gazeteci değil, teröristler’ yaftasını dolaşımda tutup infazlarda önemli rol alanlar oldu.
Bugün basın özgürlüğünün öneminin farkına vardılar...
Geçmişte buna benzer bir çok kötü örnek yaşandı.
Herşeye rağmen düşünce ve ifade özgürlüğünü sonuna kadar savunucusu olmayı erdem kabul ederim.
Çünkü insanlık düştüğü yerden ayağa kalkar!
Tarihte bunun pek çok örneği var...