Engelliler Haftası’nı kısa bir süre önce geride bıraktık. O hafta içinde mevki makam sahibi çoğu kişi her gün gazete sayfalarında Engelli vatandaşlarımızın hayata kazandırılması gerektiğini anlatıp durdular.
Etkinlikler düzenlendi.
Herkes engelliler üzerinden elde ettiği primi cebine koydu!
Engelliler haftası bitti ve engelliler her zaman olduğu gibi gerçek hayatta yine tek başlarına kaldılar.
Süslü cümleler kuranlar ortadan kayboldu.
Yılda bir kez, klişeleşmiş açıklamalar bir sonraki yıl yine tekrar gün yüzüne çıkarılmak üzere raflara kaldırıldı.
Toplum hayatında şu bir gerçek ki çoğu insanın umrunda bile değil engellilerin yaşadıkları sorunlar.
Çoğu insanın diyorum çünkü aramızda duyarlı ve sorumluluk sahibi insanlarımız da var ve onlar ellerinden geleni yapıyorlar.
Örneğin Dilesen Karataş isimli bir yurttaşımız, engellilerin yaşadığı çok önemli bir soruna bizzat şahit olduğu için bu konunun sürekli takipçisi olmuş.
Gebze’de halk otobüslerinin engelli rampalarını açmaması ve dolayısıyla engellilerin seyahat özgürlüğünün kısıtlandığı için birçok yere başvuruda bulunmuş.
Ama nedense bir türlü sonuç alamadı.
Otobüsün şoförü, engelli rampasının bozuk olduğunu söylüyor. Otobüsün işletmecisini arıyor. O da, bu konudaki sorunun çözülmesi için topu şoföre atıyor.
Duyarlı vatandaşımız konuyu Kocaeli Büyükşehir Belediyesi’ne ve sonrasında Başbakanlık İletişim Merkezi’ne kadar taşıyor.
Sonuç mu?
Büyükşehirden gelen bir açıklama sadece…
Şu anda halen daha otobüslerde engelli rampası yok ve engelli vatandaşlarımız otobüslere rahatlıkla binemiyorlar.
Ya yakınları kucağında taşıyıp otobüse koyuyorlar, ya da otobüs şoförü bu nedenle engelli vatandaşları otobüse almıyor.
Buradan Kocaeli büyükşehir belediye başkanına, belediye meclis üyelerine ve şehrin yöneticilerine sesleniyorum.
Otobüslerdeki bozuk olan engelli rampasını yaptırmak, yaptırılması için otobüs işletmelerini uyarmak çok mu zor?
Herkes bir engelli adayıdır, lütfen bunu unutmayın.
Engellilere yardım etmek, yılda bir kez süslü cümleler kurmak değildir!