Hayal kurmak, daha güzel bir dünya özlemek insani bir duygudur.
Bu davranış insan olmanın “olmazsa, olmaz”ıdır.
Her gün birçok konu ve olaylarla karşılaşıyorum.
Bazen olup biteni anlamaya çalışıyorsun, öyle zaman geliyor ki, bazı konuları anlamak zorlaşıyor.
30 yıla yaklaşan gazetecilik meslek hayatımda bir çok olayla karşılaştım.
Yeri geldiğinde hüzünlendim, günü geldiğinde mutlu olmayı başardım.
Hiçbir zaman fırsatçılığı tercih etmedim.
Son 10 yılda gördüklerim, yaşadıklarım ömrümün tamamına eş değer oldu.
Artık eleştiri yapmanın ne kadar zorlaştığı bir dönemdeyiz.
Bunu niye söylüyorum?
Beni anlayanlar mutlaka anlamıştır.
Hiçbir şeyin karşılığı yok.
Güçlünün zalimliği her geçen gün fark edilir oldu.
Gazetecinin en güçlü silahı, kalemidir.
Tabi ki, bir de bunun yanı sıra, eleştiri hakkı.
Ben, bu iki önemli konunun elimizden kayıp gittiğini hissediyorum.
Bazen yazı yazma hakkımı kullanmak bile istemediğim zamanlar oldu.
Çünkü hiç kimse, bir diğerini dinlemek bile istemiyor.
İnsanlığın düştüğü nokta, geldiği yer anlamsızlaştı.
Herkes kendi acısına ağlar oldu.
Ne zaman ki, komşunun acısı ortak acımız olur, o zaman insanlık anlamlı hale gelir.
Öc alma, intikam alma duygusu var oldukça her şey daha kötüye doğru yol alır.
Boyalı merdivenlerden, gökkuşağından korkanlar insanlığa söyleyecek sözü kalmamıştır.
Bu korkular yeni düşmanlıklar üretiyor.
Bu kadar düşmanlığın olduğu bir yerde barıştan, kardeşlikten söz etmek hayli güç!...
Yine de umutlarımızı yeşertecek konular yaratmalıyız....