Eleştiri kültürü yavaş yavaş yok edilmek isteniyor.
Bu ülkenin nasıl bu hale geldiğini konuşmak en doğal hakkımız.
Ortadoğu bataklığına nasıl bu denli bulaştık.
Hani seçimlerde tek parti iktidar olursa istikrar olacaktı, herşey yoluna girecekti sözü verilmişti.
Bütün bu konular tartışılırken akla gelen ilk soru medeni dünya ile bağlarımız nasıl koptu .
Geldiğimiz yer demokrasinin, özgürlüklerin olmadığı bir coğrafyaya kendimizi hapsettik.
İşin en acıklı tarafı bütün bu zorlukları yaşayan ülkenin eğitimli, okur yazar kesimi sus pus olmuş köşesine çekilmiş durumda.
Bir başka önemli konu; soran, sorgulayan insanlar ya tehdit ediliyor, veya başıma bir iş gelir mi kaygısı taşıyor.
Bu sorulara hep birlikte yanıt aramak gibi bir sorumluluğumuz var.
Yine iş dönüp dolaşıyor, son terör saldırılarına geliyor.
Elbette bunları da konuşacağız.
Aynı zamanda yazmaya devam edeceğiz.
Bu denli büyük saldırılar karşısında her kimin sorunluluğu varsa ısrarla üzerine gitmeliyiz.
Konuşamadığımız her konu bize daha ağır yükümlülükler ve bedeller ödetiyor.
Ankara katliamı ile Diyarbakır’da asgari araca yapılan saldırılar konusunu vatandaş eleştirdi diye ahaber televizyon sunucusu ekrandan insanların yüzüne tükürme cesareti kendisinde buldu.
Aslında yüzüne tükürülmesi gereken kişi o olmalı.
Peki bu insanlar kimi eleştirecek.
İktidara söz söyletmeyen, yandaş gazetecilik ne yapmaya çalışıyor.
Bu tehlikeli gidişat herkese zarar verir.
İllede yanlışa doğru mu demek lazım.
Bunu birileri herhalde bekliyor .
Bu ülkede dağdaki çoban keçisini bile kaybetse bunun sorumluluğu siyasi iktidarın omuzlarındadır.
Aksi halde biz bu sıkıntıların altından kalkamayız.
Diyarbakır’da patlayan bombayı anlarım.
Ancak Ankara’da, İstanbul’da patlatılan bombaların mazereti olamaz.
Bu işi iyi yapamayan güvenlik görevlileri ya görevini bırakır gider veya görevden el çektirilir.
Devleti yöneten Bakan olayları kınama hakkına sahip değil.
O gereğini yerine getirmeli.
Bunun da yolu eleştiri kültürünün yaygınlaşmasıyla mümkündür.
Hani sıkça kullandığımız atasözü var, et kokarsa tuzlarsın, ya tuz kokarsa ne yaparsın...!
Bunun bir cevabı olmalı.