Klmelrim eksk.
Klemim krık.
Dnydaki hiç bir alfbe ytmyor artk.
Yzmk öyle ytrsiz, öyle mnsz ki...
Hep acı vr , hr gnde.
Hep ölm vr.
Yşmktn utnr mı insn?
Öln çockları,gnçlri,bablrı,kdnları grdkçe
utnırmış mğer yrek.
Br değl,bn dgil, son dğil.
Hain bir saldırı daha gerçekleşti.
Daha...
Hâlâ...
Şehit sayısı 44'e yükseldiği haberi geldi az önce...
Televizyondaki spiker hanım şimdi söyledi ben de duydum.
Beşiktaş-Bursa spor maçı sonrasında,
bomba yüklü bir araç patlatılarak,bir terör saldırısı gerçekleştirildi.
Kolayca telâffuz edilebiliyor 44 sayısı.
Oysa onlar, birer sayı değil, birer can'dılar.
Patlama haberini duyar duymaz,kızımı aradım hemen.
Telefonu kapalıydı.
Aklımdan binbir türlü senaryo geçti.
Sayısız kereden sonra açtı nihayet.
Telefonu sessize almış, uyuyormuş meğer.
Nasıl şükrettim nasıl !
Anneler anlar,bilir o duyguyu ...
Tam o sırada karşılaştım, Berkay'ın babasıyla.
Ağlayamıyordu artık, sesini yitirmişti.
Canının yangını çıkıyordu ağzından,her kelimesinde...
"Benim oğlum doktor olacaktı.
Mustafa Berkay Akbaş...
Ankara Başkent üniversitesi'nde tıp öğrencisi...
Başarılı bir öğrenciydi.
Sınav sonrası gezmek için gelmişti...
Sadece gezmek için...
Hafta sonunda değişiklik olsun diye geldi.
İki gün ya,iki gün kalıp dönecekti.
Bu kadar basit,bu kadar kolay,bu kadar ucuz...
İdeali vardı.
Doktor olup insanlara yardım edecekti.
Taksiyle patlamanın olduğu yerden geçerken, buluştu zamansız gelen kalleş ölümle...
Dönecekti ama dönemedi.
Ben oğlumun cansız bedenini götürüyorum şimdi." Diyen,
bir babanın haykırışlarını dinledim az önce...
Üniversiteye giden bir evladın annesi olarak , yandım,kavruldum,kül oldum!!!
Nasıl,nasıl doğar ki küllerinden insan?
Kahretsin!
Kahrolsunlar bunu yapanlar!
Anlayamıyorum,bilmiyorum.
Bilmek de istemiyorum.
Farkında olduğum tek şey şu ki
gün geçtikçe eksiliyorum.
Eksiliyoruz!
Klmelrim eksk.
Kalmim krk.
Hiç br alfbe, yetmyor artk.
ARTIK OLMASIN ZAMANSIZ VE DÖNÜŞÜ OLMAYAN GİDİŞLER!!!