Eğitim şart diyoruz da nedenini pek sorgulamıyoruz.
Örneğin eğitimin temel amacı nedir?
Sınavlarda başarılı olmak mı yoksa kendi kendine yeten mutlu insanlar yetiştirmek mi?
Ya da olayı farklı bir açıdan ele alalım.
Sınav şampiyonlarına en iyi meslekleri edindirip en iyi iş imkânını sağlayıp mutlu birey olmalarını sağlamak mı?
Şöyle bir çevremize bakalım.
Mutlu insan görmek neredeyse imkânsız hale geldi.
Gelelim sınav şampiyonlarına.
Onların da mutlu olduğu söylenemez.
Her şeyi boş verenlerin sayısı hızla artıyor.
Öyleyse onca fedakârlık ve onca uğraş niye.
Lafa gelince eğitimdeki birinci öncelik insandı.
Yaşadığımız tasviye hareketine baktığımızda hızla yer değiştiriyor.
Kendisiyle barışık bir gençlik yetiştirmekten vazgeçildi.
Esas amaç kolay iş bulmak öncelikli oldu.
Okul müdürlerini değiştirmekle neyi halledeceksiniz?
Darbe dönemlerini bile aratmayan tasviye hareketi başlatıldı.
Görevden alınan müdürlerin birçoğu iktidara muhalif olan sendikalara üye.
Yeni görevlendirilecek müdürlerde atama yöntemine baktığımızda 100 puan üzerinden 60 puanı Milli Eğitim Müdürlüğü verecek.
Geri kalan puanlama ise okul aile birliği, okulun en genç ve en yaşlı öğretmeni 15er puan verecek.
Liselerde öğrenci temsilcisi okul müdürüne puan verecek.
Yapılan uygulamada bilgiye dayalı tercih yok.
Hepsi idarenin keyfi uygulamasına bırakılmış.
Böyle bir eğitim sistemi başarılı insan yetiştirmekten uzaktır.
Dünya ile yarışacak olan eğitim sistemi herkese açık ve şeffaf olmalı.
Başarılı olmanın ölçüsü siyasi iktidara bağlılık olarak öncelik sayan bir eğitim sistemi sorgulamayan toplum yetiştirir.
Ancak şu konu kesinlikle tartışılmalıdır.
Eğitim sistemi etik değerler konusunda öğrencilere yeterli donanım sağlıyor mu?
Yenidünya düzeni ve sık sık dile getirilen “yenidünya nasıl bir gençlik arzu ediyor?”
Bu kararı siyasi iktidar mı verecek yoksa tüm Türkiye mi?
Evet, bu konuyu hep birlikte sorgulayalım.
Ben yaptım oldu demek inandırıcı değil.
Eğitim sistemiyle bu kadar oynamak bu ülkeye zarardan başka bir şey getirmez.