Devlet, işveren ittifakı...

  Asgari Ücret Tespit Komisyonu, yeni yılda geçerli olacak asgari ücreti belirlemek için toplantı üstüne toplantı yaparken, Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK), bir işçinin aylık asgari geçim tutarını 2 bin 331 TL olarak açıklamıştı.
   İşveren örgütü TİSK'in bile öngörüsünün altında bir düzeyde.
TÜİK’in bu hesabına işçi örgütleri ve emekçiler yüksek düzeyde tepki gösterdi doğal olarak.
   Bu konuda, etkili görüşlere sahip olan Çalışma ve Toplum Dergisi Genel Yayın Yönetmeni, hukukçu dostumuz Dr. Murat Özveri'nin, BirGün Gazetesi'nin "asgari ücret tartışmalarına" ilişkin sorularına verdiği yanıtlar önemli.
   Özveri, Temel sorunun,  "devletin asgari ücret görüşmelerinde hakem rolü yerine tam anlamıyla sermayenin bekçiliğini yapmasından" kaynaklandığını vurguluyor.
   Bu ifade o kadar doğru ki, masadaki devlet temsilcisini kaldırsanız, o kızgın pazarlıktan belki de daha insanca yaşayacak düzeyde bir ücret kararı çıkacak.
Tabi, Özveri'nin de dediği gibi, en önemli sorunların başında işçi sendikalarının, işveren örgütleri karşısında güç  oluşturamaması geliyor.
   Düşünün bir kere;
   13 milyona yakın çalışanın önemli kesimi asgari ücret alırken, genel ücret hesaplamalarını asgari ücret belirlerken işçi sendikaları "ucuz işgücüne zemin hazırlama"yı engelleyebiliyor mu ?
   Hayır...
   Uzun yıllardır toplu pazarlıkla belirlenen ücretin, ucuz işgücüne çanak tutmuş olmasına sessiz kalıyor.
   Mevcut sendikalar yasası ve yerleşik hale gelen sendikal mücadele anlayışıyla bu girdaptan çıkış yok.
   Asgari ücret gibi temel bir konuda işçinin elinden grev hakkının alınmasına ses çıkartılıp kazanım sağlanamıyorsa, geriye ne kalır ki ?
   Öte yandan, Özveri'nin de dediği gibi yıllardır topluma ninni gibi gelen "İstihdamı korumalıyız” açıklaması, her zaman emeğin daha fazla yağmalanmasına hizmet etmiştir.
   Bu yazıyı, Türkiye'deki vergi adaletsizliği ve asgari ücretin vergilendirilmesi üzerine düşüncelerimi paylaşarak bitireyim.
   Gelir dağılımı politikalarınin sermayeden yana düzenlendiği, işverenin çıkarlarını hesaplayan siyasi iradenin sermaye tarafında saf tutması gerçeklere yeterince işaret ediyor.
   Bu düzeylerdeki asgari ücret insanlık ayıbı, üzerindeki vergiler ise insan onuruna aykırıdır.