Tuzla’da bulunan CPS Otomotiv fabrikası işçileri 6 Ocak günü son kez işe gitti. Fabrika ortakları arasında yaşanan anlaşmazlık sebebiyle fabrikada çalışma durdu. 2016 yılında işyerinin el değiştirmesi ve hisse değişiklikleri nedeniyle fabrikada sıkıntılar başlamış, patronlar arasında uzunca bir zaman yetki alma kavgası sürmüş, süreç yıllar içinde çıkmaza girmişti.
Son olarak işverenlerin birbiriyle restleşmesi sonucu yabancı yatırımcılar firmaya güvenmeyerek malzeme tedariki sağlamamaya başlamış ve üretim yapılamaz hala gelmişti. Son haftalarda işçi servislerinin ücretleri ödenmedi, temizlik ve çay hizmetleri dahi verilmedi. Maaşlar ilk gecikmeli ödendi sonra ödenmedi. CPS Patronları en son mülk sahibine kirayı ödemeyince işyerindeki makinalara da haciz konularak ve tek tek sökülüp götürüldü.
Patronların kendi aralarındaki çıkar çatışmasının faturası en suçsuz, en masum, sadece görevini yapmış işçilere kesildi. Emekçiler zaten 1 yıldır kısa çalışma ödeneği alarak çalışıyor, maddi olarak çok zorlanıyorlardı. Kaygılıydı işçiler. Kıdem hakları için onlara bir güvence sunulmadı. Dertlerini anlatacakları kendilerini dinleye bilecek bir muhatap bulamadı.
İşçilerin şu an ne işleri var ne de evlerine götürecek bir dilim ekmekleri. Çoğu kiracı. Hepsi bir dönemdir kredi kartlarıyla geçiniyor ve borçlarını ödeyemiyor. Markete neye uzansalar ateş pahası fiyatlar ellerini yakıyor. Ve hep yaptıkları şeyi yaparak yine asgari yaşam mücadelesi veriyor.
Tabi ki sadece yaşam mücadelesi değil yaptıkları, direniyorlar. Haklarını almak için önce birliklerini korumaya çalışıyorlar. Seslerini duyura bilecek yöntemler arıyorlar. Çünkü emekçilerin o farikaya sonsuz emekleri var. Haklarını istiyorlar. Gerekirse işverenlerin evlerinin önünde eylemler yapmayı düşünüyorlar. İflasın kurbanı olmak istemiyorlar.
Biz bu olayın bir benzerini FENİŞ fabrikasının iflasında da görmüştük. Patron gizlice iflasını açıklamış, sinsice işçilerin hakkını vermeden kaçmıştı. Dava yıllardır devam ediyor. Şimdi aynısını CPS işçileri yaşıyor. ‘’Fillerin’’ tepişmesinde ezilen ‘’çimen’’ olmamak için CPS işçileri iş güvencesi istiyor. Alacaklarının ödenmesini talep ediyor ve sendikaları Deri Dokuma ve Tekstil İşçileri Sendikasıyla birlikte direniyor. Bu kriz CPS patronlarının krizi. CPS işçileri çalıştı, üretti. Emekçilerin hakkını verin. Yaptıklarınızın bedelini CPS işçileri ödememeli.