“Aslında gazeteciler olarak bizler kamuoyunu aydınlatmanın yanında; toplumun gören gözü, işiten kulağı, konuşan dilidir. Gazeteci bir toplumun vicdanı, yeri geldiğinde bir mağdurun avukatı, yeri geldiğinde o mağdur adına yazı yazan, hesap soran bir savcı, yeri geldiğinde kalemi kıran bir hâkim olabilmeli. Ama ne yazık ki son dönemde bu durum Mardin’de çok farklı işliyor. Kentin sorunlarını gündeme getirmekten çok uzak olan gazeteciler bülten, açılış ve ajans haberciliğini yapmanın ötesine geçemiyorlar.
YEREL GAZETELERE DESTEK YOK
Yerel anlamda da gazetecilere destek vermesi gereken kurumlar ulusal medyaya destek oluyorlar. Bölgenin ekonomik yapısından kaynaklı özel reklam alamayan gazetelere bir darbe de Mülki idareler ve belediyeler vurmuş. Bu kurumlar gidip ulusal ajanslar ve gazetelerle abonelik ve haber sözleşmesi yaparken yerel gazeteler ise kendi kaderlerine terk edilmiş.”
GÜVENLİK KAYGISIYLA RESMİ İLAN DA YOK! “Basın İlan Kurumundan aldıkları resmi ilanlarla ayakta kalmaya çalışan yerel gazetelerin en büyük sıkıntısı ise ihale ilanlarının güvenlik kaygısı ile ilana çıkmadan ihalelerin yapılması.”
TRAFİK, TRAJİK!: Bulunduğumuz yer Mardin’in merkez ilçesi Artuklu.. Artuklu’da sanayi neredeyse yok. Okullar pandemiden ötürü kapalı ya da kısmen faal. “Nereden çıktı bu trafik?” diye hayıflanırken Güneş bir yeri gösteriyor: “Şurayı en az üç beş defa yazdım. Çözümü de belli. Ama gel gör ki.. Yazdığım zaman, adliyelik oluyorum ve kent sorunlarını gündeme getirdiğimde bunu konu edecek bir ana muhalefet, bir muhalefet partisi yok burada. Gelecek ve Deva Partileri de teşkilat kurdu ama şu sıralar protokol gezilerindeler. Bakalım onlar, kentin sorunlarını dile getirmekte ne tür bir yol izleyecek?”