Türkiye bir yıldır seçim atmosferi yaşıyor.
Bu köşeden uzun zamandır seçimlere ilişkin yorum ve değerlendirmelerim oldu.
Zira demokrasi söylemlerle olmuyor.
Öyle kitaplarda yazan bir demokrasi tanımı da yok.
Evet bir kez daha görüldü ki, bu çağın demokrasi anlayışı bir çeşit katakülledir.
Kim iyi film çeviriyorsa işin kazananı oluyor.
Bu yüzden seçimler çok fazla bir şey ifade etmiyor.
Seçmen denen kitle ile ve seçim sonuçları ile birileri top oynar gibi oynuyor.
Kimsenin kimseye güveni kalmamış, herkesin doğrusu kendine doğru.
Basın zaten Allah’lık...
Medya organları zorla veya çıkar karşılığı teslim alınabiliyor.
İnsan bazılarını görünce midesi bulanıyor.
Adamlar açık açık “beni kullanacak kimse yok mu” diye bas bas bağırıyor...!
Bazıları ise yazmaktan yorulduğunu söylüyor köşesini kapatıyor.
Bu memleketin bu hale gelmesinde büyük payı olanlar yeni maskeleri takarak ortalığa çıkıyor.
Bizim gibi kıt kanaat mütevazi yaşamı tercih eden kaç kişi kaldı.
Hoş bizim gibi nesli tükenmekte olan insanların çok seveni de yok.
Hiç de önemli değil...
Kimseden sevilmek veya övgü beklemiyoruz.
İnsanlık hanesine bir kaç söz söylemek mutlu ediyor insanı...
Birileri yeniden fabrika ayarlarına geri dönmektek dem vuruyor.
Biz sanki bu adamların ayarsız ayarsız ortalığa salındığını bilmiyor muyuz!
Bugüne kadar her tarafa eğilip bükülenler şimdi yeni efendilerinden ayar bekliyor!
Çevreye bakıyorum her taraf leş gibi kokuyor...
Din istismarı aracılığıyla cehalet örgütleniyor.
Bu durum sandığa oy olarak tahvil ediliyor.
Tabiri uygunsa tam bir orta oyunu oynanıyor.
Güya Avrupa Birliği bu ülkede olup bitenden rahatsız (mış)...”
Sonunda Almanya Başbakan’ı Merkel destek turuna çıkmadı mı?
Üstelik bu destek turu başarılı bile oldu.
Kimsenin kimseye karşı olduğu falan yok.
Herkes halinden memnun.
Egemenler bu kavganın bitmesini istemez eğer kavga biterse onlarında nemaları kesilir...!
Öyle nutuk çekmeyle demokrasi olmuyor...