Hınzır gözyaşlarını

Yanaklarımda oynaşarak düşer bıyıklarıma.

Tadını bırakır ağzıma...

İster yala

İster yut, yutabilirsen...

Dur hele!

Son baharımda tomurcuklanmış nazlı gül.

Haziran kavgalarına kan

Eylül akşamlarına şarkı,

Sabrın bütün sınavlarından geçip,

Direncinin emek kokan sofralarına

Beni konuk edebilecek misin?

Ne ben YUNUS

Ne sen dergâhımda dervişsin

Kırk yıl dağlarda gezip odun topladım ama;

Odunlarımın içinde eğriler çok.

Nedim'in bahçelerinde gezmediğini biliyorum

Doğruluk bahçelerinden gül toplamışsın ama;

Güllerinin dikenleri çok...

Baba ocağımın dumanı tütmez.

Çanlı kapımızdan giren yok.

Sofralar derlenip toparlanmış

Nar ağaçları kana vurmuş kendini...

Ceviz ağacım kurumuş

Gül ağacıma konan bülbüller susmuş.

Ardıç ağacım tabuta tahta

Kayın ağacım mezara kapak

Evimizin direği babam ölmüş

Anam hasta

Oy oy içim yasta...

Süzül be hınzır yaşlarım gözlerimden

Senin de devrin bitecek.

Dağıldı obamız

Markete düştü ayranımız.

Ete kesti koyunumuz, kuzumuz

Gezginlere konak yeri yapıldı çadırlarımız.

Köpeklerimizin sularına zehirler kondu

Katırlarımız kangal kangal asıldı

Bu kentin vitrinlerine,

Körüklü çizmelere kan doldu,

Hediyemiz olsun bizi bizden koparanlara!

Bu saatte ağlamak zorunda mısın?

Dudak kıvrımlarındaki son gülümseme

Bitmeden çekip gitme.

Hem ne var bu saatte ağlayacak,

Bak ocağımızın ateşi yanıyor ya...

Umutlarımız toprakla tanışmadan

Hadi söyle şarkımızı

"AYRILIKTAN ZOR BELLEME ÖLÜMÜ"

Yaşdaşlarım aniden yenik düşse de ölüme

Beni teslim almak o kadar kolay değil.

Yaşamak Azrail ile dalga geçmekse

He hey!

Ben dalgamı çoktan geçtim.

Üşüyorum canımın içi üşüyorum...

Korkular dağlardan, şehrimize mi indi?

Babam ölmüş

Anam hasta

Yüreğim darda... Oy oy...

Sevgili Babam Rahat Uyu

OĞLUN İsmail ÇANKAYA