Askerlik anıları bulaşıcıdır, birisi anlatınca öteki hemencecik başlar ve hız kesmeden anlatmaya devam eder.
‘’Sen nerede askerlik yaptın, görevin neydi…’’ şeklinde can sıkıntısından kazara başlayan askerlik anıları muhabbeti bir türlü bitmez.
Aslında bir yere kadar oldukça güzel ve keyif vericidir.
Geçmiş yıllara gidilir, o zaman ki anılar bir kere daha film şeridi gibi geçip gider.
Tabi bu herkes için geçerli değil.
Sonuçta askerlik anıları muhabbetine sıkılan ve bunalan kadınlar, ‘’Yeter artık, başlarım askerlik anılarınıza’’ diyerek sinirli biçimde son noktayı koyarlar.
Yine de Türkiye’de farklılıkları ne olursa olsun erkeklerin ortak muhabbet alanıdır askerlik anıları.
Çünkü herkes o süreçten geçmiştir.
Kimi zaman askerlik anlarına dair abartılar o kadar fazladır ki, ‘’Yok artık’’ demekten kendimizi alamayız.
Kışla içinde rutin nöbete giderken yakınlarına fotoğraf atıp, ‘’Operasyona çıkıyoruz, hakkınızı helal edin…’’ şeklinde yazanlardan, ağzında Rambo bıçağı, kafada mavi bere, kamuflaj elbisesiyle komando rolü kesenleri hepimiz tebessümle anımsıyoruz.
Öyle ya askeriyenin mutfağında kim patates, soğan soyarken askerlik fotoğrafı gönderir ki!
Askerlik bizim ülkemizde gerçekten çok önemlidir.
Söz gelişi askerlik yapmayanları toplum içinde büyük çoğunluk ciddiye almaz.
Bir konuyla ilgili ağzını açsa, ‘’Oğlum sen önce askerliğini yap, ondan sonra yorum yap’’ şeklinde azarlanır, hafife alınır.
Askerlik yapmayana zaten asla kız verilmez.
‘’Önce askerliğini yap sonra evlenirsin’’şeklinde terslenir.
Hatta iş bile verilmez.
Bakın iş arayan firmalar bugün bile askerliğini tamamlamış eleman arıyor.
Askerlik bu topraklarda doğmuş her genç için kesinlikle geçilmesi gereken aşamadır.
O seviye geçildikten sonra yaşamın normalleri işlemeye başlar.
Askerlik aynı zamanda kişinin kendi başına kaldığı ve yaşamı, insan ilişkilerini her yönüyle deneyimlediği bir okul gibidir.
Yabancı ülkelerde askerlik genelde para ile ve daha kısa süreli yapılır.
Söz gelimi Alman ordusunda Hans eminim ki askerlik anım var diye bir şeyi anlatmaz.
Nedeni şu ki onların bizdeki gibi askerlik ile gerçek yaşam arasında girifti bağlantılar yoktur.
Onlar parasını alır ve ‘’Vatan için askerlik yaptım’’ diye bir düşünce içinde asla olmazlar.
Vatani görev tanımı tamda bu topraklara has bir özelliktir.
Hem de gönüllü ve hiçbir maddi çıkar gözetmeden.
Seve, seve gider ve aynı şekilde döneriz.
Sonuç olarak askerlik anıları bitip tükenmek bilmeyen derya misalidir.
Anlat anlat bitmez.