İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisinin rakamlarına göre2016 yılında bin 970, 2017 yılında iki bin 6, 2018 yılında ise bin 903 işçi iş cinayetlerinde hayatını kaybetti.
Her ölüm geriye binlerce acı, kahır ve yarım yaşanmışlıklar bıraktı. Gözü yaşlı anne ve babalar, hayatının belki de en büyük acısını yaşayan eşler ve büyük travmalarla büyüyen çocuklar bıraktı. Rakamsal veriler bu kahrolası düzenin ve temsilcilerinin işçi sağlığına ve iş güvenliğine verdiği değeri gösteriyor.
Geçen ay da Kocaeli’nde emek tarihinin en büyük iş cinayeti gerçekleşmişti. Çayırova’da bulunan Akpınar Tekstil fabrikasında kayıtsız ve sigortasız çalıştırılan ve bayramda mesai yaptırılan Suriyeli dört kadın işçi acı bir şekilde yanarak can verdi.
Bu yaşanan trajedi karşısında özellikle Gebze’de örgütlülüğü olan sendikaların başkanları, şube başkanları, yada üyeler herhangi bir tepkisellik yada eylemlilik içinde bulunmadı.
Biliyoruz ki şube başkanlık seçimlerinde gece gündüz demeden çalışan, basına çarşaf çarşaf demeçler veren, toplu sözleşme dönemlerinde ekonomik talepler üzerinden kenti miting alanlarına çevirenler, dört göçmen işçinin yanarak öldüğü kentimiz de, meydanlara çıkması, bir daha böyle bir facianın yaşanmaması için yeri göğü inletmesi gerekirken bir basın açıklaması dahi yapmadı.
DİSK, KESK, TMMOB ve TTB’nin İzmit’teki örgütleri, iş cinayetine ilişkin Eğitim Sen Kocaeli Şubesi’nde basına açıklama yaparken, Gebze de, yaşanan iş cinayetine karşı tepki gösteren, sorumluların yargılanması adına açıklama yapan, toplumsal duyarlılık oluşturulması için bildiri dağıtan ve bir daha böyle acıların yaşanmaması adına fabrikanın önüne giderek eylem yapan tek örgüt EMEK Partisi oldu.
EMEK Partisi Gebze İlçe Başkanı Hasan Atik fabrika önünde yaptığı açıklamayla şunları söyledi. ‘’ Yaşanan olayı sıradan bir kaza olarak göstermek istiyorlar ancak bunun adı katliamdır! Daha birkaç ay önce baca yangını yaşandığı ifade edilen bu fabrikada, alınmayan önlemler işçilerin ölümüne neden olmuştur. Bu nedenle işçiler ölmüyor, öldürülüyor! Katledilen 4 kadının göçmen işçiler olduğu ifade edilmektedir. Göç eden kadınların cinsel istismar, şiddet ve ekonomik sorunlarla baş edemediği ülkemizde bir de bu katliamların yaşanması vahşi kölelik koşullarının en büyük göstergesidir.’’
Kentte ki sendikalar bu suskunluklarını açıklarlar mı bilmiyorum. Ben yaşanan iş cinayeti karşısında yaşam hakkına sahip çıkan ve ‘’Yeter artık’’ diye haykıran EMEK Partisine yürekten teşekkür ediyorum.