Yazarların, şairlerin ve ozanların yani sanatçıların çoğunluğu yaşadığı döneme ışık tutmak ve yazdıklarıyla, söyledikleriyle ve ürettikleriyle insanların akıllarına ve yüreklerine dokunmak, hayatlarına ortak olmak isterler.
Oda onlardan biriydi. Kısacık yaşamında upuzun sınavlardan geçti Sabahattin Ali. Bu güzelim hayatta sadece 41 yıl yaşaya bildi ve ömrünün büyük çoğunluğunu da yoklukla ve acılarla geçirdi. Düşüncelerinden dolayı yargılandı. Öğretmendi mesleğinden atıldı. Aç kaldı. Yoksullukla terbiye edilmeye çalışıldı. ‘’Sırça Köşk’’ adlı eseri Bakanlar Kurulu tarafından toplatıldı. Cezaevinde yattı.
Gazetecilik yapmaya başladı. Çalıştığı Tan gazetesi basıldı. Yakıldı. Yıkıldı. İssiz kaldı. Siyasal mizah dergileri çıkardı. Ancak, bu dergiler de tek parti iktidarının baskılarıyla karşılaştı ve mahpusun demir kapısı onun için hep açık bırakıldı.
Ve Cumhuriyet tarihinin ilk aydın cinayetine kurban gitti. Sabahattin Ali baskılardan uzaklaşmak için yasal olmayan yollardan Bulgaristan’a gitmek istese de hükümete ajanlık yapan Ali Ertekin tarafından 1948 yılında öldürüldü.
Fakat öldürülünceye kadar yaşadığı bütün bu zorluklarla dolu süreci göğüsleme ve sonuna kadar mücadele etme, teslim olmama, yoluna devam etme cesaretini gösterdi. Çünkü Sabahattin Ali direnme kültürünü Cumhuriyet topraklarına serpiştiren ilk aydınlardan biriydi.
O, Karşılaştıkları zorluklara teslim olmayan, pes etmeyen, düşünceleri ve duruşundan ödün vermeyendi. Sabahattin Ali bizlere en karanlık zamanlarda dahi direnme sanatını öğrettiği için bugün biraz da bu yüzden enseyi karartmıyor, ‘’Görecek günler var daha, aldırma gönül aldırma’’ diyoruz.
25 Şubat yazarın 112. Doğum günüydü. O öyküleri ve şiirleriyle ölümsüzleşti. Türkiye’nin en çok okunan ve sevilen yazarlarından biri oldu. Ve yazdıklarıyla dostlarının arasında, kötülüklerin karşısında yer almaya devam ediyor, edecek.