Muhammet Gedik’in Şiiri ‘’uçurtmayı vurmasınlar’’

Gökyüzüne merdiven yaptım gözlerini

 Baktıkça bir basamak,

 Baktıkça bir basamak daha.

 Uzaklaştıkça yeryüzünden

 Uzaklaştım gerçekliğimden

 Ayağımın yerden kesilmesi bundandır

 Uçma hissim bundan.

***

Önce buluttun

 Sırılsıklam oldum aşkca,

 Güneş oldun 

İçimi yaktın yaklaştıkça,

 Sonra gök kuşağı

Renk renk sardın dünyamı,

Karanlığımı dağıttın gecede

 Ay yüzüne dokundukça,

Şimdi yıldızlar bile sönük

 Sen gökte parladıkça.

***

 Kanatlarına yükledim beyaz sevdamı

Unuttum dünyanın binbir yalanını

Maviye boyadım aşkımızı.

Yüreğimin yılgınlığını,

İhtimallerin zayıflığını,

ve insanların kahrını,

Düşünmüyorum artık.

 Sen gökyüzüsün,

 Ben bir çocuğun elindeki uçurtma,

 Rüzgara karşı değil bu defa

 Estikçe coşuyorum koynunda

ve coştukça bir çocuğun tebessüm yüzü.

***

 "Seni yerde ararken gökte buldum