İstanbul Sözleşmesi yaşatır sloganı ilk söylenmeye başlandığı zaman ne yalan söyleyeyim çok iddialı bir slogan olarak görmemiştim.

Bir sözleşmenin insanı yaşatması ne alaka demiştim.

Taa ki Türkiye’nin İstanbul Sözleşmesi’nden çekilmesine ilişkin Cumhurbaşkanı Kararı’nın iptali için açılan duruşmada söz alan avukat Nuriye Yılmaz’ın konuşmasını okuyana kadar.

Türkiye’nin İstanbul Sözleşmesi’nden çekilmesine ilişkin Cumhurbaşkanı Kararı’nın iptali için açılan duruşmaların sonuncusu önceki gün Danıştay’da görüldü.

Size duruşmayla ilgili sıkıcı bilgiler veya yaşanan süreçle ilgili sıkmak istemiyorum.

Sadece duruşmada Kocaeli Barosu Kadın Hakları Merkezi Koordinatörü avukat Nuriye Yılmaz’ın konuşmasını aynen aktarmak istiyorum.

“7 yıldır kadın hakları merkezinde çalışıyorum.

Bugün bir avukat ve şiddet mağduru bir kadın olarak karşınızdayım.

Yerde dövülürken çocuklarım duymasın diye sessizce ağlayan bir kadın olarak buradayım.

Siz, 'Kızın niye ağlıyor' denilerek tokat yediniz mi?

Yumruk sonucunda çeneniz kırıldı mı?

Ben bu şiddeti yaşamış, çaresizlikten yargıya başvuramamış bir kadın olarak da aranızdayım.

Bana şiddet uygulayan, doktor olan eşim, 2007 yılında hastalıktan vefat etmeseydi belki de şu an aranızda olmayacaktım ve Anıt Sayaç’a adım yazılacaktı.

Ben bu şiddete uğradığımda İstanbul Sözleşmesi yoktu.

Eğer sözleşme olsaydı bir umut, bir ses, bir çare olacaktı bana.

İstanbul Sözleşmesi’nin iptaline dair açılan bu davada vereceğiniz karar, hangi kadın olarak karşınızda bulunacağımızı gösterecek.

Anıt Sayaç’ta bir kadın olarak mı yer alacağız, yoksa haklarımızı savunan kadınlar olarak karşınızda mı yer alacağız.”

Nuriye Yılmaz’ın bu sözlerinin üzerine söylenebilecek başka bir söz veya cümle var mıdır bilemiyorum.

Son olarak söylenecek tek söz İstanbul Sözleşmesi yaşatır.