"Fakir ayrı,zengin ayrı,
Ve sanırım bu böyle gidecek.
Size bir ibret yazacağım,
Koyacağım önünüze tüm kanıtları.
Göstereceğim herşeyin ayrımda yattığını."
Brecht
 
Birşeyler yapmalı,insana dair.
İnsanlığa dair...
Bıkmadan anlatmalı birileri,anlamadıklarını anlamayan birilerine.
Nazım'ın dediği gibi aydınlanmalı karanlıklar.
Yanmaktan öte, yakmaktan öte,
Ateşten daha güçlü,
Su olmalı belki de.
Birşeyler değişmeli,mutlaka.
Farkettirilmeli insanlığa,
İnsan oldukları.
Yeterli değil,hep eksik birşeyler...
Körlere ışığı anlatmak kadar boş bu çabalar.
Körlüğünün farkında değil ki,gören bakışlar.
Birşeyler yazmalı...
Ama en yazılmamış sözcüklerle.
Yakası açılmadık küfürlere inat,
Bir o kadar 'tahrik'kâr.
Ve bir o kadar yumuşak.
Usulca sokulmalı insanların yüreklerine,
Yazılanlar...
Her yazı yazmak için masama oturduğumda,
Anlatacaklarımın çokluğunda tıkanıp kalıverir kelimelerim.
Ya bende var,
Ya da sizin dünyanızda bir terslik.
Aksi takdirde nasıl olabilir ki bu sessizlik
Çığlık çığlıkken yüreksizlik...
Varoluştan beri,birileri güçlü olmuş ve gütmüşler diğerlerini.
Acımıyorum güçsüz denilenlere,öfkeleniyorum aksine.
Gücün birlik olduğunu bilip de,
Bireysel çıkarlarını tercih etmelerine.
Aynı değil mi onlar?
Gogol'ün "Ölü Canlar"ındaki 
Duyduklarına sağır,gördüklerine kör ölülerle.
Çıkarımıza ters geleni düşmen belleyip,
Karşısında hemen silaha sarılırız da,
Ahlaksızlık,sahtecilik,yolsuzluk karşısında susarız.
Durmadan kötülüklerden şikayet ederek,en acınası insan yanımızla.
O “İşini Bilen” biri diyerek saygı duyarız üstelik
Kazanç hırsıyla işini yürüten o  saygıdeğerlere!
Brecht 'Sezua' adında bir kent yaratmıştır.
Bu kentte insan,insanı sömürmektedir.
Bir gün gökyüzünden üç tanrı iner.
Bu koşullar altında,insanlığını yitirmeyen iyi insanlar bulabilmek için.
Bir kişi bile bulsalar...
Cehennem tanrılarının gözünde haklı olacaklardır.
Cenneti bekledikleri için...
Ne dersiniz?
Sizce bulabilmişler midir?
Cevap:
Yüreğinizde...