"Bir ülke ki ölüm ucuz

yaşamak kan pahası"

Fabrikan var, iş güvenliği önlemi almazsın.

İşçiyi karın tokluğuna çalıştırırsın.

Patlama sonrası gerekli tedbirleri almazsın.

Ölen işçi ailelerinin acısını paylaşmaz zengin arkadaşlarınla yemek yersin.

Hurdanı taşıttırırken askerimi şehit edersin. 

Türkiye'nin en büyük sorunlarından birisi,hatta bütün olumsuzlukların tek nedeni; uzmanlık gerektiren pozisyonlara vasıfsız, cahil, akraba, eş dost doldurulması yani liyakatsizliktir.

Başlar ayak,ayaklar baş artık bugün...

Bu tür ihmallerin başka mantıklı bir açıklaması yok..

Askerlerin sivil fabrika da ne işi vardı?

Ölen canların hesabını kim verecek?

Şehit deyip üstünü mü örtecekler?

Eğitim zayiatı  diye mi işleyecekler yoksa?

Kim verecek bu hesabı?

Avukatların bile adalet aradığı zamandayız.

İnsan hayatının hiç değeri kalmadı artık.

Parası olan ağa oldu,paşa oldu,sultan oldu,Süleyman oldu.

Hiç kimse  açıklama yapamaz çünkü konu onları ilgilendirmiyor.

Kim ölmüş kim kalmış onların umrunda mı?Bu ülkenin avukatları bile hak adalet ararken, gelen ağam giden paşam...

Şimdi  havai fişek fabrikasının çalışma izni iptal edilir.

Ölenlerin ardından; ' görev başındaydılar, şehit olup cennete gittiler' denir.

Kovuşturmaya gerek yok tutanağı tutulur.

Cenazeye lahmacun ve ayran gönderilir.

Başka yerde yeniden izin verilir.

Yayın yasağı gelir.

Araya başka konu sokup,gündem değiştirilir. 

Neler oldu da unutturulmadı?

Ne kurbanlar, ne pisi pisine ölümler...

Ne vahşetler,katliamlar, cinayetler...

Çok daha kötü örnekleri varken bu ne ki?

Kader!

Nasip!

Yazıları böyleymiş!

Sonrası sen sağ ben selamet.

Moral yemeğini unutmayalım...