Enkazdan ikinci bahara

6 Şubat'ta meydana gelen depremde Hatay Antakya'da yaşayan 24 yaşındaki Emre Kumru ve 25 yaşındaki Bülent Erkan, acıların en büyüğünü yaşadı. Evlerini, akrabalarını, işlerini kaybeden iki antrenör arkadaş, yeni bir hayat için Kocaeli'ye taşındı. Kocaeli'de ilk önce spor kulübünde antrenörlük yapan iki arkadaş, biriktirdikleri paralarla hayalleri olan spor kulübünü açtı. Yeni baştan hayat kuran iki arkadaş, depremin birinci yılında acıları hala kalbinde yaşıyor.

"KENDİ HAYATIMIZI DEVAM ETTİRMEK ZORUNDAYDIK"
Yaşanan felaketten sonra Başiskele'ye taşındıklarını söyleyen Emre Kumru, "Kocaeli'ye gelince 5-6 ay kadar başka bir spor salonunda çalıştık. Depremin etkilerini atlattıktan, kendimize biraz gelmeye başladıktan sonra bir şeyler yapmak zorunda kaldık. Kendi hayatımızı devam ettirmek zorundaydık. Arkadaşımla uzun zamandır hayalimiz olan işi Kocaeli’de yapma kararı aldık. Bu işe giriştiğimizde arkamızda kimse yoktu. Her zaman tek başımızaydık. Her işin altından tek başımıza kalktığımız gibi bu işten de çıktık. Buralara gelebildiğimiz için 'Çok şükür' diyoruz. Ortağımızla beraber uzun yıllardır arkadaşlığımız devam ediyor. Beraber bu kulübü kurduk" diye konuştu.

"SARSINTI DEVAM EDİNCE DOLAP ÜSTÜME YIKILDI"
Dükkanın tamamen inşaat halinde olduğunu söyleyen Kumru, "Dükkanın su tesisatından, elektrik tesisatına, boyasına kadar hiçbir şeyi yoktu. Ustalarla, ortağımla beraber çalıştık, boya badana yaptık. Birinci derecede ailemi kaybetmedim ama diğer akrabalarımı kaybettim. Hatay’da çalıştığım iş yerinin üst katında kalıyordum. Deprem anında masanın altına girdim. Sarsıntı devam edince dolap üstüme yıkıldı. Çıkmak için ikinci kattan atlamak zorunda kaldım. Benim aile evim şehir dışına uzakta olduğu için yıkılmadı. Ortağımla beraber yaşıyorum, ev yaşantımız öğrencilik hayatı gibi devam ediyor. Spor salonumuz 15 gündür açık. Salonun tadilat aşaması bir ay kadar sürdü" şeklinde konuştu.

‘’KİMSEDEN DESTEK ALMADIK’’
Yaşadıkları zorluklardan bahseden Emre Kumru, "Antakya’da yaşadığımız felaketten sonra şehir harabe haldeydi. Çalışabileceğimiz herhangi spor salonu yoktu. Tüm düzenimizi Kocaeli’ye taşıma kararı aldık. Belli yerde 6 ay taşındıktan sonra Başiskele’ye taşındık ve kulübümüzü kurduk. Tadilat aşamasında duvar ustası olduk. Boyacı olduk, inşaat işçisi olduk. Spor salonundaki tüm işleri kendimiz yaptık. Kimseden destek almadan çabamızla işleri hallettik" dedi.

"ÇOK KÖTÜ BİR GÜNDÜ"
Depremde evleri yıkılan Bülent Erkan, “Hatay’da derem zamanında yaşadığımız apartmanın bir katı çöktü. Anneannemi sırtıma alarak evden çıktım. Çok kötü bir gündü. İkinci dereceden akrabalarımıza ulaşmaya çalıştık. Ulaşamadıklarımız, haber alamadıklarımız oldu. Depremde babaannem, teyzem ve eniştemi kaybettim, onları enkazdan ben çıkardım. Uzaktan akraba olarak anne tarafımda 20, baba tarafımdan 4 kişiyi kaybettim" ifadelerini kullandı.

"KALBİMİZ HATAY'DA"
Deprem 5 gün sonra ailesi ile Kocaeli'ye geldiklerini söyleyen Erkan, "Kocaeli’de bir kulüpte işe başladım. 10 ay çalıştıktan sora ortağımla spor salonu açtık. Şu an 20’ye aşkın üyemiz var. Hatay’da da antrenörlük yapıyordum, şu an yüksek lisans yapıyorum. Normalde bugün depremin yıl dönümü, Hatay’a gitmeyi istiyorduk ama iş yerini kurunca bu mümkün olmadı ama kalbimiz orada. Emre ile 8 yıllık arkadaşlığımız var, Antakya’da da aynı kulüpte çalışıyorduk" dedi.