Okullar açıldı...
ilköğretimde üç,ortaöğretimde koskoca bir iki haftayı devirdik bile.
Hatta ilk veli toplantıları yapıldı ve ilk ihtiyaç listeleri hazırlandı.
Özellikle, çocuğu birinci sınıfa başlayanlara bir dokun,bin ah işit...
Okullara ödenek verilmediği için,yük genellikle birinci sınıfa başlayanların sırtına biniyor.
Sınıflar dökülüyor.
Sıralar eski,yenilenmesi gerek.
Çocukların kullanacağı dolaplar yok,yapılması gerek.
Sınıfa pano gerek,yapılmalı.
Bilgisayar,tepegöz,projeksiyon alınmalı.
Ses sistemi de mutlaka olmalı.
Sınıfın dolabı yok,yaptırılmalı.
Masa ve sıralar da elden geçse iyi olur.
Tebeşir çocuklara zarar veriyor,akıllı tahta yaptırabilsek...
Perde,örtü,kitaplık...
Fotokopi ve tarayıcı özelliği olan yazıcı da şart.
Fotokopi parasını da unutmayalım.
Mini mini birler deyip de küçümsemeyin.
Birinci sınıfa başlayan öğrencilerin sınıf ihtiyaçları,boylarından fersah fersah yukarıda...
Bunun haricinde,okulun genel ihtiyaçları da var.
Temizlik personeli maaşları var.
Zart var,zurt var,zurnanın zırt dediği yere kadar ...
Veliler isyanda ama yapacak birşey yok.
Çünkü hiç geliri olmayan okullara ödenek ayrılmıyor.
Okul müdürü ne yapsın?
Cebinden ödeyecek hali yok ya!
Öyle ücretsiz kitap dağıtmakla bitmiyor maalesef.
MEB bütçesinin 2009 yılında 27,8 milyar TL, 2010 yılında 26,6 milyar TL olması ve
MEB’ e ayrılan bütçenin azaltılması traji komikten de öte bir durum.
Bir de sürekli ülke kalkınma kapsamı dahilinde yapılan ve yapılacak projelerden bahsedilmiyor mu?
Yahu, eğitim içler acısıyken nasıl kalkınırsın?
Modern çağ denilen bu yüzyılda, suyu akmayan,tuvaleti olmayan okulların var senin!
Kayıt,bağış,katkıda bulunmayın(!) diye göstermelik efelenmelerle ihtiyaçlar giderilmiyor.
Anayasamızın 42. Maddesinde eğitim hakkı “İlköğretim kız ve erkek bütün vatandaşlar için zorunludur ve Devlet okullarında parasızdır.” şeklinde belirtilmiştir.
Para vermezsen parasız olur da,nasıl vermeyeceksin?
Elbette gerekiyorsa destek olunmalı ama malum kuruma,4.518.871.000 TL ödenek verip,okullara
üvey evlat muamelesinde bulununca isyan bayraklarını açıyor insan.
Öncelikli olarak İlköğretim okullarımızın sorunları tespit edilmeli ve bu sorunlara çözüm getirilmelidir.
Yeterli olarak bilinçlendirilmeyen veliler,yukarıdaki emsal ihtiyaçlarla karşılaşınca
okul idaresini suçluyor.
Verse dert,vermese dert.
Hayır,gerçekten devletin bütçe ayırmaya gücü olmasa eyvallah dersin.
Fakat,4.518.871.000 TL ödenek ayrılan malum kurumun faalliyet dosyasına bakınca,
tepki küntlüğü yaşıyor kişi...
"Bütçenin neredeyse tamamı personele gidiyor.
 4.6 milyar liralık bütçecikin,  3.7 milyar liracıkı maaşlara gidiyor, hükümet Diyanet'e kalan 900 milyon lira  "Rasathane yap, stüdyo kur, 1 milyonu aşkın parasız dergi bas dağıt, takvim çıkar,  onarım yap, personeline bilişim kursları ver" demiş oluyor."
Bütün bunların faturasını halk ödüyor,oh ne âlâ!
Bunlar ahlaki,vicdani düşkünlükten kaynaklanmaktadır.

İlköğretim kurumlarımız temel eğitim verildiği kurumlardır.

Bu kurumlarda çalışan okul idarecilerimiz ve öğretmelerimiz ve  okullarının maddi sıkıntıların çözümü için değil, eğitim – öğretimin kalitesinin arttırılması için çalışmalar yapmalıdır.

Bu arkadaşlarımız tüccar pozisyonuna düşürülerek,veliyle karşı karşıya getirilmektedir...

"Yapınca oluyor-yaptım oldu" söylemleriyle çözülemez bu sorunlar.

Haddimizi aştık ama affola.

İhtiyaç listesini görmüşlüğüme verin efendiler...