Ölüm ne zalım bir olgu.Yaşamın sonu.Bütün güzelliklerin bittiği an.İnsanlara bu kadar zulüm yapanlar niçin ölümü unutur?
Hörü Halam ölmüş.Anamın halası. Çocukluk yıllarımın efsane kadını...Kuşağında çocuklar için sürekli şeker bulunduran bir efsane kadın...Hörü Halam'ı çok severdim ben...Hörü Halam da beni çok severdi.Oğlu Doğan arkadaşımdı.Doğan nerelerde bilmem...Bildiğim tek şey artık Hörü Halam yok...
Işıklar yoldaşın olsun efsane kadın...
Bu saatte mürekkep zehir zıkkım dökülür bakire kağıtlara.
Saatler hep aynı şarkının notalarını çalar.Tik tak...Ve yine 
tik tak...Zaman memelerinden yalnızlık damlatır.Dönmeyecek 
sevgililer beklenir hep...
Ağlamak elbette ayıp değil...Yüreği yeten ağlasın...Ayıbını al başına çal...
yasak sözcükler tanırım
bir de yasak kadınlar...
beynimde kör memeli bakireler
her akşam kanıma girerler...
sizin yüzünüzden 
denize söverek taş atmam
sizin yüzünüzden...
Üç kişilikli insanım ben:
1 - Günlük yaşam içinde uyumlu, sevecen adam...
2 - Öğretmen, iyi bir eğitici...
3 - Delinin biri, kavgacı, hırçın, ne zaman nerede olacağı belli olmayan ...
Ben 3. seçeneği daha çok seviyorum.Ya bu şiir işini bırakacağım ya da böyle deliliğime dostlarım katlanacak.
berduşluk yakışmasa da 
soyuma
sabahçı kahvelerinde karşılarım güneşi...
Bu saatte içimdeki deliyi kovmak istesem de başaramıyorum.
Dünyayı vitrinlere bölmek istiyorum: İyi adamların yaşadığı vitrinler.Eğiticilerin yaşadığı vitrinler. Şairlerin yaşadığı vitrinler...Çok eğlenceli olurdu şairlerin bir vitrinde yaşaması...
Her insanın bir barkotu olsa...Kentlerin meydanlarına barkot okuyucu konsa...Dev ekranlardan halk izlese...Deyyusu, dürzüsü, haramzadesi, yalancısı,bir de adam olanı ortaya çıkardı...Çok eğlenceli olurdu...
Bir tek sen kaldın yanımda...Sen de gitme olur mu?
Biraz daha yaşayalım...Hemen ölme olur mu?
Üşüyorum...