Hafta sonu “8 Mart Dünya Kadınlar Günü” etkinlikleri yapıldı.

Kadınlar, yaşadıkları sorunları tek tek sıraladı.

Bu sorunların önemli bir kısmı, devlet ve siyasal iktidar yüzünden kaynaklanmış olduğu dile getirildi.

Her yıl, “8 Mart Dünya Kadınlar Günü”nde, bir dizi sözler söylenir ve çözüm önerileri sıralanır.

Ancak bu sözler ertesi gün unutulur veya çöpe atılır, yok sayılır.

Kocaeli’nde sekiz bine yakın kadının  koruma altında olduğunu biliyor muydunuz?

Bu rakamlar Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü’nün yapmış olduğu açıklamalarda ortaya kondu.

Otuz yıldır bu kentte gazetecilik yaparım, kadına uygulanan şiddetin bir çok yerde tanığı oldum, haberini yaptım.

Ancak bu kadar büyük bir rakam doğrusu beni ürküttü.

Kadına yönelik şiddeti konuşuyoruz,  bu şiddet bir günde ortaya çıkmadı.

Her gün sokaklarımızda şiddet görüntülerini izliyoruz.

En son Eskişehir’de gösteri yapan gençlere yönelik, polisin uygulamış olduğu şiddet kan dondurucuydu.

Göz altına alınan bir genç polisler tarafından yere yatırılmış, Sumo güreşçisini aratmayan bir sivil polis, yere yatırılan göstericinin üzerinde zıplıyordu.

Bu görüntüler nasıl bir şiddet sarmalı içerisine savrulduğumuzu ortaya koymakta.

Böyle zamanlarda akıl yetersiz kaldığı ya da henüz öngörmediği durumlarda önsezi devreye giriyor.

Buna akıl dışı değil ama akıl öncesi, belki akıl ötesi bir süreç diyebiliriz.

Kişisel yaşamlarımızda önsezilerimizin belirleyici, yönlendirici bir işlevi vardır.

Birilerini sever ya da sevmeyiz.

Bir ilişkinin iyi veya kötü gittiğini, bir şeyi yapmamız veya yapmamamız gerektiğini aklımız kadar, ondan önce önsezilerimiz söyler.

Devlet eliyle uygulanan şiddet, toplumumuzun tüm kesimlerine sirayet etmiştir.

Bu öfke sarmalı güçlünün zayıfa egemen olmasını getirmiştir.

Bu kadar nefret ve öfkeyle uzun süre ayakta duramayız.

Sevgiye ve hoşgörüye ihtiyacımız var.

Bunu da, bu iktidarın gerçekleştirmesi imkansız gözüküyor.

Çünkü yapmış olduğu uygulamalar bunu doğruluyor.