Duvarın ardında döktüğün yaşlardır, Gecenin karanlığı, Oğul evde açtır, Üşümüştür bir yanı... Bir yanı sefalete isyandır. 

Okul haramdı düşemedin yollara, Sevmek ki günahların en büyüğü, Yıldız dolu akşamlarda, Adına türkü yakamadığın yiğit, Kaçma cesareti nerden vere, Bir yanı yoksul...

Düştüğün yol senin değildi, Kader denirdi yaşananlara. Yiğidi ve kaderi bırakıp, Yakamadığın türküyü atıp içine, Gittin, Zorla evlendirildiğin adamın peşine. Peşi sıra gitti gözyaşı, Hüzün ve kahır, Peşi sıra gitti derli, çileli başı.

İnsan insanlığından çıktı, Bulut yarıldı kederinden, Yağmur durdu darıldı, Yedi kat göğün üstünden, Girdi tanrı yedi kat yerin dibine, Ey gidi kadın yaşam senin neyine? Kalp atışlarından fazlası, Gülmek, gülümsemek, Umut etmek neyine, Sana mı düşmüştü sevdalanmak, Henüz on altısında? 

Derken erken doğumdan ölmüş bir oğlun, Bir kızın karın açlığından, Bulamamış ölüm nedenini Doktor, Yaranı kim bile? 

Şimdi anlını döküp terini sildiğin bu fabrika, Güzel umutlu türküler söyletmiyor sana. Yaşında gelmiş başına, İkide çocuk, Bir okuyor gurbette...

Bir yanın sabahtı gece aldı gitti, Bir yanın sabır, ömür yiyor şimdi. Ve bekliyor bir yanın oflar içinde vardiya bitimini. 

Ver elini oğlum olayım hadi, Yeşilin, Bağın, Bahçen, Türkün olayım yarım kalan, Daha nicedir sustuğun, Daha nicedir durduğun, Kader deyip büktüğün boynunu nicedir... 

Hadi kalk, Kaldır başını daha, Bugün sekiz mart, Bugün senin günün ana, Kurban olayım, Çık sokağa !

***

‘’Fırtına Rüzgâr İçinde’’ adlı kitabımda yer alan, yukarıda paylaştığım ‘’8 Mart’’ Şiirini Emekçi kadınlara armağan ediyorum.